хі́на, ‑ы, ж.
Тое, што і хінін. [Хоці:] «Мама вып’е хіну і ачуняе. А як добра, калі мама здаровая!» Арабей.
[Ад перуанскага kina — кара́.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
nieszczególnie
не вельмі добра; няважна;
czuć się nieszczególnie — адчуваць сябе няважна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
doceniać
незак. належна (правільна) ацэньваць; ацэньваць належным чынам; цаніць; добра ўспрымаць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
docenić
зак. належна (правільна) ацаніць; ацаніць належным чынам; ацаніць; добра ўспрыняць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Напакава́цца ’наесціся ў волю’ (Жд. 2). Ад напакава́ць ’накласці многа чаго-небудзь’, гл. пакаваць. Цікавая семантычная беларуска-польская ізаглоса, параўн. польск. дыял. (вармін.) napakówać się ’добра наесціся’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
doskonale
1. дасканала; вельмі добра; надзвычай добра; выдатна; надзвычайна; цудоўна; ідэальна;
doskonale wyglądać — цудоўна выглядаць;
2. цалкам; абсалютна; зусім;
tkanina doskonale biała — абсалютна белая тканіна
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
celebrated [ˈselɪbreɪtɪd] adj. до́бра вядо́мы, зна́ны; славу́ты, слы́нны; прасла́ўлены; усла́ўлены;
She is celebrated for her beauty. Яна праславілася сваёй прыгажосцю.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
well-disposed [ˌweldɪˈspəʊzd] adj. (towards/to) добразычлі́вы;
They are well-disposed to our plan. Яны добра ставяцца да нашага плана.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
нішто́².
1. прысл. (часта ў спалучэнні са словам «сабе»). Нядрэнна, ніштавата, даволі добра.
Жывуць н. сабе.
2. безас., у знач. вык. Хоць бы што, не шкодзіць.
Працуе без адпачынку — і н.
3. у знач. вык. (часта ў спалучэнні са словам «сабе»). Неблагі, нядрэнны.
Ураджай н.
Дзяўчына н. сабе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
зарубі́ць², -ублю́, -у́біш, -у́біць; -у́блены; зак., што.
1. Зрабіць зарубку або зарубкі на чым-н. (разм.).
2. Агаліць паверхню пласта, прызначанага для адбойкі (спец.).
З. пласт вугалю.
◊
Зарубі сабе на носе (разм.) — добра запомні на будучае.
|| незак. зару́бліваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. зару́бка, -і, ДМ -бцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)