issue

[ˈɪʃu:]

1.

v.t.

1) выпушча́ць, выпуска́ць (гро́шы, газэ́ту)

2) выдава́ць (кні́гі)

3) раздава́ць, выдзяля́ць

2.

v.i.

1) выхо́дзіць (з дру́ку)

2) мець вы́нік

3.

n.

1) выда́ньне n. (кні́гі)

2) вы́пуск -у m. (гро́шай)

3) канчатко́вы вы́нік -у m., рэзульта́т -у m.

4) вы́хад -у m.

5) пыта́ньне, спра́ва

Point at issue — пыта́ньне пад разгля́дам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

odżałować

зак. [od-żałować]

1. суцешыцца; змірыцца са стратай;

odżałować zmarłego — змірыцца са смерцю каго;

nie móc odżałować — не магчы забыцца; не магчы сабе дараваць;

2. не пашкадаваць чаго; не паскупіцца на што;

odżałować pieniędzy — не пашкадаваць грошай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

féhlen

1.

vi (an D)

1) нестава́ць, не хапа́ць, бракава́ць (чаго-н.)

es fehlt uns an Geld — нам не хапа́е гро́шай

es fehlt uns Geld — мы не далі́чваемся (пэўнай сумы) гро́шай

es sich (D) an nichts ~ lássen* — ні ў чым сабе́ не адмаўля́ць

an mir soll es nicht ~ — за мной спра́ва не ста́не

das fehlt geráde noch! — то́лькі гэ́тага і не хапа́ла!

2) адсу́тнічаць, быць адсу́тным

wer fehlt héute? — хто сёння адсу́тнічае?

3) памыля́цца, правіні́цца

weit geféhlt! — ве́льмі памылцецеся!

4)

was fehlt Íhnen? — што з Ва́мі?

2.

vt прамахну́цца, не папа́сці ў цэ́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

penny [ˈpeni] n. (pl. pence – пра суму грошай; pennies – пра асобныя манеты) пе́ні, пенс (манета);

a new penny (адзі́н) но́вы пенс;

I ha ve no pennies. У мяне няма пенсаў;

a few pence не́калькі пе́ні;

a 13-pence stamp пашто́вая ма́рка ко́штам 13 пе́нсаў;

It costs 6 pence. Гэта каштуе 6 пенсаў.

♦

a pretty penny кру́глая су́ма;

It cost him a pretty penny. Гэта ўляцела яму ў капеечку;

not a penny ні капе́йкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kupa

kup|a

ж.

1. куча;

2. купа; мноства;

wziąć sią w ~ę разм. узяцца дружна; наваліцца гуртам;

~a pieniędzy разм. куча грошай;

do ~y — да кучы;

to się nie trzyma ~y — у гэтым няма ні ладу, ні складу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

emisja

ж.

1. выпраменьванне; эмісія;

2. эмісія; выпуск;

emisja akcji — эмісія акцый;

emisja obligacji — эмісія аблігацый;

emisja papierów wartościowych — эмісія (выпуск) каштоўных папер;

emisja pieniądza — эмісія (выпуск) грошай;

3. трансляцыя, перадача, паказ;

rozpoczyna się emisja serialu — пачынаецца паказ серыяла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

унясе́нне н.

1. (рэчаў і г. д.) Hinéintragen n -s (у напрамку ад таго, хто гаворыць); Heréintragen n -s (у напрамку да таго, хто гаворыць);

2. с.-г.:

унясе́нне ўгнае́нняў Düngung f -, -en, Düngerstreuen n -s;

3. фін. (грошай і г. д.) Éinzahlung f -, -en;

4. (запісу і пад.) Éintragung f -, -en, Éintragen n -s; Áufnahme f -;

унясе́нне ў пратако́л Áufnahme in das Protokóll

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́пуск м.

1. (дзеянне) Áblassen n -s, Áuslassen n -s; Emissión f -, -en, Áusgabe f - (грошай, пазыкі); Heráusgabe f - (з друку);

вы́пуск апо́шніх наві́н (па радыё) die Náchrichten, die néuesten Náchrichten, die létzten Méldungen*;

спецыя́льны вы́пуск (кнігі і г. д.) Sónderausgabe f, Sónderedition f -, -en;

вы́пуск праду́кцыі Produktiónsausstoß m -es, -stöße;

3. (група навучэнцаў, якія адначасова скончылі навучальную ўстанову) Jáhrgang m -(e)s, -gänge

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нарабі́ць, ‑раблю, ‑робіш, ‑робіць; зак., чаго.

1. Зрабіць вялікую колькасць чаго‑н. Нарабіць здымкаў. Нарабіць вулляў. □ Увайшоў у лес я ссекчы клён, Нарабіць мне трэба лёгкіх лыжаў. Бялевіч.

2. і што. Зрабіць, учыніць што‑н. або многа чаго‑н. (звычайна непрыемнага, дрэннага і пад.). Нарабіць памылак. Нарабіць шкоды. □ Малыя накінуліся на сала. Маці нарабіла крыку: — Не бярыце памногу. Чорны. Паяўленне [Сцёпкі] ў Заборцах было цэлаю праяваю вясковага жыцця, бо ў свой час ён нарабіў столькі шуму ў сяле, што аб ім доўга гаварылі і прарочылі яму нялюдскую долю. Колас. — Засуха ў нас — гэта яшчэ нішто, а вось вайна што нарабіла. Шамякін.

3. і без дап. (звычайна з адмоўем). Зарабіць у дастатковай колькасці. — Грошай няма ў нас, дзедка. Тата адзін на ўсіх не можа нарабіць, — адказала Галя тое, што чула не раз з матчыных вуснаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасла́ць ​1, перашлю, перашлеш, перашле; перашлём, перашляце; пр. пераслаў, ‑слала; заг. перашлі; зак., каго-што.

Паслаць атрыманае далей, у другое месца. Я напісаў ліст, аддаў Марыльцы, каб яна пераслала, хоць сам і не быў упэўнены, што-гэты ліст дойдзе. Сабаленка. [Саша:] — Калі пісьмо .. прыйдзе, дык вы абавязкова перашліце мне. Шамякін. // Паслаць, адправіць праз каго‑н., кім або з кім‑н. Бацька не прыехаў таго дня, толькі пераслаў суседам паўтара рубля грошай. Мурашка. — Я ад вашай мамы. Гасцінец прынёс. Скароміны пераслала. Мыслівец.

перасла́ць ​2, ‑сцялю, ‑сцелеш, ‑сцеле; пр. пераслаў, ‑слала; заг. перасцялі; зак., што.

1. Паслаць нанава, інакш. Пераслаць пасцель. // Наслаць нанава; зрабіць новы насціл. [Пракаповіч і Стахаў] перанеслі тахту і сервант бліжэй да ўвахода, на тое месца, дзе Пракаповіч пераслаў падлогу. Радкевіч.

2. Аддзяліць чым‑н. адзін рад прадметаў ад другога; перакласці. Пераслаць рады яблыкаў саломай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)