засцяро́га, -і, ДМ -ро́зе, ж.
1. гл. засцерагчы.
2. Тое, што засцерагае ад чаго-н.
Надзейная з.
3. Асцярожныя паводзіны, адносіны да чаго-н., якія папярэджваюць небяспеку.
Разумная з.
Прыняць меры засцярогі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зблі́зіцца, зблі́жуся, зблі́зішся, зблі́зіцца; зак.
1. Наблізіцца адзін да аднаго.
Машыны зблізіліся.
2. Уступіць у блізкія, сяброўскія адносіны.
Новыя суседзі з намі хутка зблізіліся.
|| незак. збліжа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. збліжэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цагляна-...
Першая састаўная частка складаных слоў са знач.:
1) які мае адносіны да вытворчасці цэглы, зроблены з цэглы, напр.: цагляна-бетонны, цагляна-блочны;
2) з чырванавата-карычневым адценнем, напр.: цагляна-буры, цагляна-чырвоны.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Мі́ласцівы ’прыхільны, паблажлівы, літасцівы’ (ТСБМ; КЭС, лаг.). Да ст.-слав. милостивъ ’тс’ (Цэйтлін, Лекс. ст.-слав. яз., 169), якое з милость ’міласць, добрыя, велікадушныя адносіны’, ’ахвяраванне, дар’ < милъ > мі́лы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пры́жкі ’які здольны скакаць’ (ТС). Да пры́гаць (гл.); сюды ж вытворнае ад яго пры́жыць ’спружыніць’ (там жа), хаця адносіны паміж імі могуць быць і адваротнымі (што, праўда, не падаецца абавязковым).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
созна́тельный в разн. знач. свядо́мы;
созна́тельный челове́к свядо́мы чалаве́к;
созна́тельное отноше́ние к чему́-л. свядо́мыя адно́сіны да чаго́-не́будзь;
созна́тельный обма́н свядо́мы падма́н.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ВІЛЬГАЦЯЁМІСТАСЦЬ ГО́РНЫХ ПАРО́Д,
здольнасць горных парод паглынаць і ўтрымліваць пэўную колькасць вады. Характарызуецца каэфіцыентам вільгацяёмістасці, які выражаецца ў вагавых (адносіны масы вады да масы сухой пароды) або аб’ёмных (адносіны аб’ёму вады да аб’ёму пароды) працэнтах. Горныя пароды падзяляюцца на вільгацяёмістыя (торф, глей, гліна), слабавільгацяёмістыя (мел, мергель, лёс) і невільгацяёмістыя (масіўныя метамарфічныя, вывергнутыя і асадкавыя). Вагаецца ў шырокіх межах (напр., торфу 80—90%, антрацыту 4—6%). Адрозніваюць макс. гіграскапічную, макс. малекулярную, капілярную і поўную вільгацяёмістасць горных парод. Улічваецца пры разліках сістэм асушэння, у горнай справе, пры інж.-геал. вышуканнях.
т. 4, с. 170
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
міры́ць, міру́, мі́рыш, мі́рыць; незак., каго-што.
Наладжваць мірныя адносіны паміж кім-, чым-н.
М. суседзяў.
М. варожыя бакі.
|| зак. паміры́ць, -міру́, -мі́рыш, -мі́рыць і прыміры́ць, -міру́, -мі́рыш, -мі́рыць; -мі́раны; наз. прымірэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
рэзанёр, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Чалавек, які любіць весці доўгія разважанні павучальнага характару.
2. Дзеючая асоба п’есы, рамана, якая звычайна выражае адносіны аўтара да падзей (спец.).
|| прым. рэзанёрскі, -ая, -ае.
Р. тон.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ювелі́рны, -ая, -ае.
1. Які мае адносіны да вырабаў з каштоўных металаў і камянёў.
Ювелірная майстэрня.
Ювелірныя вырабы.
2. перан. Тонкі, дасканалы, такі, як у ювеліра; умела і старанна апрацаваны.
Ювелірная работа.
Ювелірнае выкананне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)