су́ма, ‑ы, ж.

1. Лік, які атрымліваецца ў выніку складання дзвюх або некалькіх велічынь. Сума двух лікаў.

2. Агульная колькасць, сукупнасць чаго‑н. Багдановіч класічна выкарыстоўваў і першы і другі сродак [метафару і эпітэт], абапіраючыся на суму сродкаў, а не на паасобныя з іх. Лойка. У суме дзесяці відаў праграмы юнак устанавіў новы рэкорд рэспублікі. Шыцік.

3. Пэўная колькасць грошай. [Вера Паўлаўна:] А большую суму на будаўніцтва вы не маглі вылучыць? Крапіва.

•••

Круглая (кругленькая) сума — пра вялікія грошы.

[Лац. summa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушчу́нак, ‑нку, м.

1. Пакаранне, спагнанне. Не зважаючы на ўсю сваю пераканаўчасць, гэты выпрабаваны сродак ушчунку [пужкаю па пятах] не дапамог: хвароба была загпана ў сярэдзіну. Лужанін. [Маці] сказала якраз пра тое, пра што я думаў: — Які з яго настаўнік! Ён жа дзіця яшчэ. А малыя ж вунь якія гарэзы! На іх ушчунак патрэбен. Якімовіч.

2. Дакор, папрокі. [Служанка:] — Бегаеш, таўчэшся за якіх-небудзь няшчасных восем рублёў у месяц, і яшчэ колькі ўшчункаў ды папрокаў атрымаеш. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pot, ~u

м. пот;

zlany ~em — заліты потам;

środek na ~y — патагонны сродак;

pracować w pocie czoła — працаваць да поту; цяжка працаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

expedient

[ɪkˈspi:diənt]

1.

adj.

1) мэтазго́дны, дамэ́тны, спра́ўны; адпаве́дны абста́вінам, выго́дны

2) своекары́сьлівы

2.

n.

спо́саб -у m., сро́дак -ку m. (для асягне́ньня мэ́ты)

political expedients — паліты́чныя хі́трыкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

берберы́н

(фр. berbérine, ад с.лац. berberis = барбарыс < ар. barbäris)

алкалоід, які змяшчаецца ў лісцях барбарысу і некаторых іншых раслін; выкарыстоўваецца ў медыцыне як жаўцягонны сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вератры́н

(ад лац. veratrum = чамярыца)

сумесь алкалоідаў з насення чыхальнай травы, белы парашок, які раздражняе слізістую абалонку; выкарыстоўваецца пры лячэнні неўралгіі і як сродак супраць насякомых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

інтэрмеды́н

(ад лац. intermedius = прамежкавы)

лекавы прэпарат, які прымяняецца пры дэгенератыўных зменах сятчаткі вока, а таксама як сродак, што паляпшае адаптацыю да цемнаты, павышае вастрыню зроку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пітуітры́н

(ад лац. pituita = слізь)

лекавы прэпарат, які выкарыстоўваецца пры слабой палавой дзейнасці, матачных кровацячэннях, а таксама як сродак для павышэння тонусу кішэчніка і мачавога пузыра.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

трыфо́ль

(ад лац. tres = тры + folium = ліст)

водная ці балотная травяністая расліна з паўзучым карэнішчам і трайчастым лісцем, якая выкарыстоўваецца ў медыцыне як жаўцягонны сродак; бабок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

тэраміцы́н

(англ. terramycin, ад лац. terra = зямля + гр. mykes = грыб)

лекавы сродак з групы антыбіётыкаў, які ўжываецца пры запаленні лёгкіх, бруцэлёзе, ганарэі і пры хваробах вачэй.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)