іхтыёлавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да іхтыёлу. // Які мае ў сабе іхтыёл. Іхтыёлавая мазь. Іхтыёлавае мыла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

калчада́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да калчадану. Калчаданны газ. // Які змяшчае ў сабе калчадан. Калчаданная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лімоннакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да лімоннай кіслаты; які змяшчае ў сабе лімонную кіслату. Лімоннакіслы хінін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нікаці́навы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да нікаціну. Нікацінавы пах. // Які мае ў сабе нікацін. Нікацінавая кіслага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пажуі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Уст. Жуіраваць некаторы час. Месяц.. [Саша] сабе дазволіць пажуіраваць, ён заслужыў гэта. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пітэка́нтрап, ‑а, м.

Найбольш ранні выкапнёвы прадстаўнік групы старажытных людзей, які захаваў у сабе многа рыс малпы.

[Грэч. píthēcos — малпа і ántrōpos — чалавек.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

правакацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да правакацыі; які змяшчае ў сабе правакацыю. Правакацыйная агітацыя. Правакацыйныя лістоўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ру́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да руды. Рудныя багацці. // Які мае ў сабе руду. Рудныя выкапні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

серавадаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да серавадароду, які ўтрымлівае ў сабе серавадарод. Серавадародная крыніца. Серавадародныя вапны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фосфарнакі́слы, ‑ая, ‑ае.

Які мае ў сабе фосфарную кіслату; утвораны з фосфарнай кіслаты. Фосфарнакіслыя ўгнаенні. Фосфарнакіслыя солі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)