Verbum

анлайнавы слоўнік

і¹, злуч.

1. спалучальны. Злучае аднародныя члены сказа, а таксама часткі складаназлучанага сказа.

Мір і дружба.

На дварэ было і сыра, і холадна.

Пачатак быў зроблены, і, трэба сказаць, пачатак нядрэнны.

2. пералічальны. Злучае асобныя члены пералічэння.

І шыла, і мыла, і прала, і ткала — і ўсё языком (з нар.).

3. выніковы. Злучае сказы, якія суадносяцца як дзеянне і вынік.

Прайшоў дождж, і трава адразу зазелянела.

4. супраціўны. Злучае сказы і члены сказа ў супраціўным паведамленні.

Мужчына, і плача.

Ён хацеў стаць на ногі і ўпаў.

5. уступальны. Ужыв. ў знач., блізкім да злучніка «хоць» («хаця»).

І не складаная задача, а падумаць над ёй трэба.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адлі́ць¹, адалью́, адалье́ш, адалье́; адальём, адальяце́, адалью́ць і адлію́, адліе́ш, адліе́; адліём, адліяце́, адлію́ць; адліў, адліла́, адліло́; адлі́; адліты; зак.

1. што і чаго. Выліць частку вадкасці з чаго-н.

А. літр малака.

А. вады з вядра.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Адхлынуць (пра кроў).

Кроў адліла ад твару.

3. каго. Абліўшы вадой, прывесці каго-н. да прытомнасці (разм.).

А. хворага халоднай вадой.

4. Ліць, ісці на працягу якога-н. часу (пра дождж); скончыць ліць.

Цэлы тыдзень адлілі дажджы.

|| незак. адліва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1—3 знач.).

|| наз. адліва́нне, -я, н. (да 1—3 знач.) і адлі́ў, -ліву, м. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вдруг нареч.

1. (внезапно) ра́птам; ура́з; ра́зам; (сразу) адра́зу; (неожиданно) зняна́цку;

вдруг поли́л дождь ра́птам лі́нуў дождж;

2. част., разг. (а если) а ра́птам, а што як;

а вдруг он заболе́ет а ра́птам (а што як) ён захварэ́е.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

безупы́нны

1. безостано́вочный;

~ная рабо́та заво́да — безостано́вочная рабо́та заво́да;

б. рух — безостано́вочное движе́ние;

2. беспреры́вный; непреры́вный;

б. дождж — беспреры́вный (непреры́вный) дождь;

3. (постоянный) беспреста́нный, непреста́нный; (неослабевающий — ещё) неуста́нный, безуста́нный; неосла́бный;

~ныя кло́паты — беспреста́нные (непреста́нные, неуста́нные, безуста́нные) хло́поты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

spit

[spɪt]

spat or spit, spitting

v.t.

1) плява́ць

2) выплёўваць

v.i.

1) плява́цца

2) трашчэ́ць, шыпе́ць (пра сьве́чку, аго́нь); пы́рхаць, фы́ркаць (пра ката́)

3) церушы́ць (пра дро́бны сьнег), імжэ́ць (пра дождж)

1) сьліна́ f.; пляво́к -ўка́ m.

2) плява́ньне n.

3) дро́бны дождж або́ сьнег

•

- spitting image

[spɪt]

1) ражо́н -на́ m. (для сма́жаньня мя́са)

2) каса́ f., мыс -у m.

v.t.

1) натыка́ць, наткну́ць (на ражо́н)

2) прабіва́ць, прабі́ць; пракало́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

mocno

моцна;

wczoraj mocno padało — учора быў моцны дождж;

mocno zbudowany — моцнага целаскладу;

mocno spała — яна моцна спала;

mocno przekonany — моцна перакананы;

trzymaj się mocno! — трымайся!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ustać

I зак.

выстаяць, устаяць;

nie móc ustać na nogach — не магчы ўстаяць на нагах

II usta|ć

зак. перастаць, спыніцца;

deszcz ~ł — дождж перастаў ісці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fine³ [faɪn] adj.

1. прыго́жы, цудо́ўны;

a fine house прыго́жы дом;

a fine musician цудо́ўны музыка́нт

2. ве́льмі до́бры (пра самаадчуванне);

I feel fine. Я адчуваю сябе выдатна.

3. я́сны; сухі́ (пра надвор’е)

4. (ве́льмі) то́нкі (таксама перан.);

fine silk то́нкі шоўк;

fine rain дро́бны дождж;

fine distinctions то́нкія разыхо́джанні

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

улі́ць, увалью, увальеш, увалье; увальём, увальяце і улію, уліеш, уліе; уліём, уліяце; пр. уліў, уліла, ‑ло; заг. улі; зак.

1. што і чаго. Наліць унутр чаго‑н. Дзеці, якія спачувалі Міхаську, тут жа сілай разнялі яму рот і ўлілі вады. Якімовіч. Пакуль тры лыжкі настою не ўліе баба Васіліса малому, не адступіцца. Паўлаў. // перан. Усяліць, абудзіць (сілы, энергію, веру і пад.). Настрой у .. [Ваўчка] быў вясёлы, адказнае даручэнне райкома як быццам не толькі не азадачыла яго, а ўліло новую энергію. Хадкевіч.

2. перан.; каго-што. Уключыць у склад каго‑, чаго‑н., дабавіць да чаго‑н. Уліць атрад у партызанскае злучэнне. Уліць карткі ў картатэку.

3. (1 і 2 ас. не ўжыв.), без дап. Разм. Выпасці ў вялікай колькасці (пра дождж). Навалакліся чорныя хмары, і пад раніцу ўліў гэтакі дождж, што як я ні напінаў брызентавую накідку, яна не ратавала. Сабаленка. / у безас. ужыв. [Міхал:] — Сушыла, сушыла, а цяпер уліло. А на полі — снапы. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хваста́ць, хвашчу, хвошчаш, хвошча; незак.

1. каго-што і па чым. Біць чым‑н. гнуткім; сцёбаць. [Адаму] здавалася, што конь ледзь рухаецца, і ён раз-поразу хвастаў яго пугай. Чарнышэвіч. Са жмутамі аеру [хлопцы і дзяўчаты] заняліся адно за адным, хвасталі па нагах, шчасліва смяяліся. Карпаў. // Разм. Біць, наносячы звонкія ўдары па твары, целе. Палкоўнік крычаў, як вар’ят, сарваў з шыі капітана крыж, а ў клубнага афіцэра — пагоны. І пачаў хвастаць таго, з клуба, па твары. Місько. // Наносіць удары каму‑н. у час руху. І вось той ельнік... Густыя лапкі хвошчуць па твары, па спіне, колюць рукі. Паўлаў. Голле хвастала па кабіне, пакідаючы на шкле зялёныя плямкі. Радкевіч.

2. каго-што і па чым. Сячы, біць (пра вецер, дождж, снег і пад.). [Лабановіч] павярнуў назад, насустрач ветру, які забіваў дыханне, хвастаў снегам па твары, як венікам. Колас. Дробныя калючыя сняжынкі, гнаныя з поля ветрам, хвасталі, балюча секлі твар [Агаты]. Сабаленка. // і без дап. Ліцца з сілаю. Хвастаў праліўны дождж, і халодныя струменьчыкі прасочваліся на спіну. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)