шасціскладо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які ў сваёй будове мае шэсць складоў. Шасціскладовае слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыпла́нак ’дадатак да прысядзібнага ўчастка, які размешчаны воддаль’ (Ян.). Укр. плано́к ’участак зямлі ў шэсць дзесяцін’. Да план ’сядзіба, участак’. Параўн. рус. планировать ’межаваць зямлю па плану’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

сексагана́льны

(ад лац. sex = шэсць + гр. gonia = вугал)

шасцівугольны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

times [taɪmz] prep. памно́жаны на;

Three times two is six. Тры на два раўняецца шэсць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аста́ча, -ы, ж.

1. Тое, што асталося пасля аддзялення часткі; рэшта, рэшткі чаго-н.

2. У матэматыцы: велічыня, якая атрымліваецца пры адыманні ад дзялімага здабытку дзельніка на цэлую дзель.

Шэсць дзеліцца на два без астачы.

◊

Без астачы — цалкам, поўнасцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шасцівуго́льнік, ‑а, м.

Геаметрычная фігура, абмежаваная замкнёнай ламанай лініяй, звёны якой утвараюць шэсць вуглоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасці...

Першая частка складаных слоў са знач.:

1) які змяшчае шэсць якіх-н. адзінак, складаецца з шасці адзінак, напр.: шасцібальны, шасцівалентны, шасцівёславы, шасцівугольны, шасцідзённы, шасцімесны, шасцімесячны, шасцірублёвы, шасціструнны;

2) які мае адносіны да шасці, да шостага, напр.: шасцігадзінны (поезд), шасцікласнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паўту́зіна, м.

Палавіна тузіна, шэсць штук. З малінніку з гоманам выскачыла з паўтузіна хлапчукоў. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szóstka

ж. шасцёрка; паўтузіна;

szóstka osób — шэсць чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

шо́стка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Разм. Ігральная карта, якая мае шэсць ачкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)