◎ Ніва́дзіць: звадзіць табе ’так табе і трэба’ (навагр., З нар. сл.; стаўбц., Нар. сл.). Відаць, да вадзіць (гл.), аднак семантычная матывацыя няясная (’не шкодзіць’?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

су́слік, ‑а, м.

Невялікі грызун сямейства вавёркавых, які жыве ў норах і шкодзіць пасевам. Тоўстыя, нібы купцы, суслікі са смешнымі вусатымі мордачкамі стаялі, як слупкі, то тут, то там ля сваіх норак. Даніленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

меша́ть​I несов. (препятствовать) перашкаджа́ць, заміна́ць;

◊

не меша́ет не шко́дзіць;

не меша́ло бы не шко́дзіла б.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schädigen

vt шко́дзіць, прычыня́ць шко́ду (каму-н., чаму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

benágen

vt

1) абгры́зці

2) (патае́мна) шко́дзіць (чаму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Перака́за ’перашкода, замінка, цяжкасць’ (Гарб., Нас.), перака́зіць ’сапсаваць; перашкодзіць’ (Нас.). Да ка́зіць ’псаваць, шкодзіць’ (гл.), магчыма, пад уплывам польск. przekaza ’перашкода’, przekazić ’перашкодзіць; перапыніць (пры размове)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цыка́да

(лац. cicada)

хобатнае насякомае атрада раўнакрылых, самцы якога ўтвараюць характэрнае стракатанне; корміцца сокамі раслін, шкодзіць збожжавыя культуры, пладовыя дрэвы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

магда́ліс

(н.-лац. magdalis)

жук сям. даўганосікаў, які водзіцца ў лясах, парках і садах, шкодзіць хвойным і ліставым дрэвам і кустам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

халаднава́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць халаднаватага.

2. перан. Раўнадушныя, бясстрасныя адносіны да каго‑, чаго‑н. Стрыманасць, халаднаватасць — як нейкі абавязковы закон паводзін. Адносін да ўсіх. Ад чаго гэта? Ад апаскі, што прастата, ветлівасць шкодзіць сур’ёзнасці, пільнасці?.. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гню́сіць разм.

1. (пэцкаць, гадзіць) beschmútzen vt, verúnreinigen vt, Kot zurücklassen*;

2. (шкодзіць каму-н.) j-m ábsichtlich schädigen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)