сімпатычны 1, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае сімпатыю, прывабны (пра чалавека). На мяне ветліва, з запытальнай усмешкай, глядзіць сімпатычная чарнавокая шатэнка. Шынклер. — Сімпатычныя людзі твае латышы! — адазваўся Павал. Гартны. // Мілы, прыемны. Сімпатычны голас. ▪ Нешта вельмі шчырае было ў пявучым голасе, у грубаватым, але сімпатычным твары жанчыны. Васілевіч. / Аб прадметах. Сімпатычны гальштук. Сімпатычны дамок.

сімпатычны 2, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да аддзела вегетатыўнай нервовай сістэмы. Сімпатычная нервовая сістэма. Сімпатычны нерв.

2. Які ўзнікае, аддаецца на іншых, блізкіх або сіметрычна размешчаных участках. Сімпатычныя болі ў зубах.

3. Які дае палёгку, аслабленне болю ў хворых (пра нейтральныя лекавыя сродкі). Сімпатычныя сродкі.

•••

Сімпатычнае чарніла гл. чарніла.

[Ад грэч. sympathēs — успрымальны, адчувальны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімпатычны​2 прыметнік | спецыяльны тэрмін

  1. Які ўзнікае на іншых, блізкіх або сіметрычна размешчаных участках.

    • Сімпатычныя болі ў зубах.

  2. Які аслабляе боль у хворага (пра нейтральныя лекавыя сродкі).

    • Сімпатычныя прэпараты.
    • Сімпатычнае чарніла — бясколерная або слаба афарбаваная вадкасць, якая выкарыстоўваецца ў тайнай перапісцы.
    • Сімпатычная нервовая сістэма (спецыяльны тэрмін) — аддзел нервовай сістэмы, які ўдзельнічае ў рэгуляванні кровазвароту, абмену рэчываў і іншых функцыях арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

хімічны прыметнік

  1. гл. хімія.

  2. Які мае адносіны да з’яў, што вывучаюцца хіміяй.

    • Хімічная рэакцыя.
    • Хімічныя элементы.

  3. Звязаны з прымяненнем метадаў хіміі ў вытворчасці, у розных галінах гаспадаркі, а таксама атрыманы пры дапамозе метадаў і сродкаў хіміі.

    • Хімічная апрацоўка глебы.
    • Хімічныя ўгнаенні.

  4. Звязаны з прымяненнем прадуктаў хіміі ў ваенных мэтах.

    • Хімічная зброя.

Хімічны карандаш — карандаш з асобым графітам, які пры змочванні піша як чарніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

вадзяністы, ‑ая, ‑ае.

1. Які ўтрымлівае многа лішняй вады, вільгаці. Вадзяністая бульба. Вадзяністыя ягады. // Які звадзянеў; які ператварыўся ў ваду. Вадзяністае чарніла. ▪ Будзе вясна. Хоць адвячорак у пушчы яшчэ ўсё як быццам зімовы. З рэшткамі хлюпкага, вадзяністага снегу. Брыль. // Які стаў рэдкім, падобным на ваду. Вадзяністы клей.

2. Бясколерны, бялёсы. Вадзяністыя вочы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эазі́н

(ад гр. eos = ранішняя зорка)

арганічны фарбавальнік, які атрымліваюць сінтэтычна; выкарыстоўваецца для вырабу чарніла, лакаў, афарбоўкі біялагічных прэпаратаў у розныя адценні чырвонага колеру.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

fountain

[ˈfaʊntən]

1.

n.

1) фанта́н -у m.

2) крыні́ца f.

3) рэзэрвуа́р -у m. (чарні́ла, на́фты)

fountain pen — ве́чнае пяро́, аўтару́чка f.

2.

v.i.

пы́рскаць, біць фанта́нам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

абмакнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што ў што.

Апусціць на кароткі час што‑н. у якую‑н. вадкасць, памачыць; дакрануцца кавалачкам хлеба ці чым‑н. іншым да солі, цукру і пад. Абмакнуць пяро ў чарніла. Абмакнуць хлеб у соль. ▪ У момант.. [Міхалка] адзеў на галаву сетку, абмакнуў венік у ваду і пакрапіў рой. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паналіваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што і чаго. Напоўніць усю або нейкую колькасць пасуды чым‑н. вадкім. Паналіваць бочкі вадой. ▪ Гаспадар узяў гладыш і паналіваў у шклянкі малака. Галавач. / у безас. ужыв. Увесну слабы на пясках дзёран сагнала вадою, паналівала ставочкі. Карамазаў.

2. чаго. Разліць якую‑н. вадкасць у многіх месцах. Паналіваць чарніла на стол.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпісаць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Знайшоўшы, спісаць, запісаць.

    • В. цытату з кнігі.

  2. Напісаць для выдачы каму-н.

    • В. ордэр.
    • В. рахунак.

  3. Старанна апісаць сродкамі мовы або намаляваць.

    • В. вобразы дзеючых асоб.
    • В. узор.

  4. Заказаць дастаўку чаго-н.

    • В. газету.

  5. Выклікаць пісьмова.

    • В. да сябе сям’ю.

  6. Выключыць са спісаў, са складу чаго-н.

    • В. хворага з бальніцы.

  7. Зрасходаваць пісаннем (размоўнае).

    • В. чарніла з аўтаручкі.

|| незакончанае трыванне: выпісваць.

|| назоўнік: выпісванне і выпіска.

|| прыметнік: выпісны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

памачы́ць сов.

1. (сделать влажным, мокрым) помочи́ть, смочи́ть;

п. ручні́к — помочи́ть (смочи́ть) полоте́нце;

2. обмакну́ть;

п. пяро́ ў чарні́ла — обмакну́ть перо́ в черни́ла;

3. (нек-рое время) помочи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)