чарніла назоўнік | ніякі род

Водны раствор якога-н. каляровага рэчыва, прызначанага для пісання.

  • Пісаць чарнілам.
  • Чорнае ч.
  • Сімпатычнае чарніла — бясколерная або слаба афарбаваная вадкасць, якая выкарыстоўваецца ў тайнай перапісцы.

|| прыметнік: чарнільны.

  • Ч. прыбор.
  • Чарнільная пляма.
  • Чарнільны арэшак — арэхападобная чорная нарасць на лісці дуба і некаторых іншых дрэў, якая раней служыла для вырабу чарніла.
  • Чарнільная душа (устарэлае неадабральнае) — пра канцылярскага чыноўніка-фармаліста.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

чарніла, ‑а, н.

Водны раствор якога‑н. каляровага рэчыва, што ўжываецца для пісання. Андрэйка ўсунуў ручку ў чарніла, забыўся яе атрэсці і перш-наперш абліў паперу чарнілам. Бядуля. / Разм. Пра віно. [Ткачук:] — А белай няма? Цярпець не магу гэтага чарніла. Быкаў. Грошай пачалі зарабляць да халеры, а які толк: грошы тыя, як дым з коміна, напуста вылятаюць! Адно ў людзей у галаве — абы чарніла набоўтацца! Лецка.

•••

Сімпатычнае чарніла — бясколерная або слаба афарбаваная вадкасць, якая выкарыстоўваецца ў тайнай перапісцы.

Хімічнае чарніла — чарніла фіялетавага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарні́ла ср., мн. нет черни́ла ед. нет.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

чарні́ла н

1. Tínte f -, -n;

2. разм (таннае віно) bílliger Wein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

чарніла; атрамант (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

адвадзянелы прыметнік

Які адвадзянеў, стаў вадзяністым.

  • Адвадзянелае чарніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

атрамант назоўнік | мужчынскі род | устарэлае

Тое, што і чарніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

адвадзянець дзеяслоў | закончанае трыванне

Стаць вадзяністым, звадзянець.

  • Чарніла адвадзянела.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

фіялетавы прыметнік

Колеру фіялкі, сіні з чырванаватым адценнем.

  • Фіялетавае чарніла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

чарніліца назоўнік | жаночы род

Невялікая спецыяльная пасудзіна для чарніла.

  • Шкляная ч.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)