няцвёрды

1. (мяккі) nicht hart;

2. перан (хісткі) nicht fest; schwánkend, wánkend; wánkelmütig (пра чалавека);

3. перан разм (нерашучы) únentschlossen, únschlüssig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Вёрткі ’здольны да хуткіх і спрытных рухаў; выкрутлівы, порсткі, жвавы; пранырлівы’ (КТС, БРС, Шат., Карл.), укр. ве́рткий ’шустры’, рус. разан. вёртко ’хутка, скора’, чэш. уст. vrtký, новае vratký ’нясталы, ненадзейны, хісткі’, славац. vrtký ’хуткі, рухлівы, неспакойны, вёрткі, рэзкі’. Паўн.-слав. ізалекса. Утворана пры дапамозе суф. ‑kъ ад дзеяслова vьrtěti; гл. вярцець. Крукоўскі (162) лічыць гэту лексему агульнарускай.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wobbly [ˈwɒbli] adj. infml хі́сткі;

a wobbly line крыва́я лі́нія;

He is still a bit wobbly after his illness. Ён усё яшчэ слабы пасля хваробы.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rocky [ˈrɒki] adj.

1. скалі́сты, камяні́сты

2. няўсто́йлівы, хі́сткі; са шматлі́кімі перашко́дамі;

a rocky marriage нетрыва́лы шлюб;

a financially rocky year ця́жкі ў фіна́нсавых адно́сінах год

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

schwánkend

a

1) сла́бы (пра здароўе)

2) няцвёрды (пра хаду)

3) хі́сткі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

lócker

a

1) ры́хлы, хі́сткі, сла́бы

2) легкаду́мны

3) тэх. расхіста́ны, расшата́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

offbalance

[,ɔfˈbæləns]

1.

adj.

неўраўнава́жаны, хі́сткі; няста́лы, зьме́нлівы; непадрыхтава́ны

2.

adv.

хі́стка; зьнячэ́ўку, зьняна́цку

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няцвёрды, ‑ая, ‑ае.

1. Якому не ўласціва цвёрдасць, даволі мяккі. Няцвёрды грунт.

2. перан. Няўпэўнены, хісткі. Наталля Пятроўна ў жаху адхіснулася і няцвёрдым крокам выйшла з хаты. Шамякін. «Дарагая, любая мамачка», — пісала яшчэ няцвёрдая, але старанная дзіцячая рука. Кірэенка.

3. перан. Такі, якому не ўласціва рашучасць, цвёрдасць. // Уласцівы такому чалавеку. Няцвёрды характар. // Які выражае нерашучасць. Няцвёрды адказ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

shaky

[ˈʃeɪki]

adj.

1) дрыго́ткі

a shaky voice — дрыго́ткі го́лас

2) нямо́цны, хісткі

3) няпэ́ўны, ненадзе́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нетрыва́лы, ‑ая, ‑ае.

1. Які не мае надзейнай моцы, якасці, хутка разбураецца. Нетрывалы падмурак. Нетрывалая драўніна. □ Грунт аказаўся нетрывалы не толькі ў простым, але і ў пераносным сэнсе. Арабей. Невялікі вецер лёгка разносіў салому, а моцныя віхуры часта зусім разбуралі нетрывалую страху. В. Вольскі.

2. перан. Няўстойлівы, ненадзейны, хісткі. Нетрывалае становішча. Нетрывалыя веды. Нетрывалае шчасце. □ Сон.. [жанок] быў трапяткі, нетрывалы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)