псіх, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Псіхічна неўраўнаважаны або псіхічна хворы чалавек.

|| ж. псіхі́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

астма́тык, ‑а, м.

Разм. Хворы на астму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гіпато́нік, ‑а, м.

Разм. Хворы на гіпатанію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыстро́фік, ‑а, м.

Разм. Хворы на дыстрафію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыябе́тык, ‑а, м.

Разм. Хворы на дыябет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

катале́птык, ‑а, м.

Чалавек, хворы на каталепсію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

манама́н, ‑а, м.

Чалавек, хворы на манаманію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пада́грык, ‑а, м.

Разм. Хворы на падагру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

парано́ік, ‑а, м.

Чалавек, хворы на паранойю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пракажо́ны, ‑ага, м.

Чалавек, хворы на праказу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)