пена́льці

(англ. penalty)

штрафны ўдар па варотах праціўніка з адлегласці 11 метраў пры гульні ў футбол.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

хаўта́йм

(англ. half-time, ад half = напалавіну + time = час)

палавіна гульні ў футбол і хакей (45 мінут).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

huddle​1 [ˈhʌdl] n.

1. куча, зва́лка

2. нато́ўп; ста́так

3. AmE нара́да іграко́ў на по́лі (футбол)

♦

get/go into a huddle with smb. уступа́ць у та́йную змо́ву з кім-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Stópper

m -s, -

1) сто́пер, цэнтра́льны абаро́нца (футбол)

2) тэх. сто́пар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

абаро́нчы Vertéidigungs -, Ábwehr-, defensív;

трыма́цца абаро́нчай та́ктыкі sich defensív verhálten*;

абаро́нчыя баі́ Ábwehrkämpfe pl;

цэнтра́льны абаро́нч Stópper m -s, - (футбол)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

gedréht

a

1) вы́тачаны, то́чаны

2) кру́чаны

~er Ball — кру́чаны мяч (футбол)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

перакла́дзіна ж

1. Quérbalken m -s, -, Quérriegel m -s, -;

2. спарт Reck n -(e)s, -e (гімнастыка); Látte f -, -n (футбол)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

Éckball

m -(e)s, -bälle спарт. вуглавы́ ўда́р (футбол)

einen ~ áusführen — прабі́ць вуглавы́ ўда́р

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

заразіць, ‑ражу, ‑разіш, ‑разіць; зак., каго-што.

1. Перадаць заразу каму‑, чаму‑н. Заразіць ангінай. // Напоўніць чым‑н., шкодным для жывога арганізма. Заразіць калодзеж. Заразіць паветра міязмамі.

2. перан. Перадаць каму‑н. сваё пачуццё, схільнасць да чаго‑н. Заразіць любоўю да музыкі. ▪ Сваім новым жаданнем Лясніцкі заразіў і Славіна. Зарэцкі. // Перадаючыся, распаўсюджваючыся, як зараза, ахапіць каго‑н. Глухнуць нават трубкі тэлефона. Заразіў футбол усіх, як грып. Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нападзенне, ‑я, н.

1. Тое, што і напад (у 1 знач.). Нападзенне на лагер малаверагоднае — ні немцы, ні паліцыя ў лес пакуль не лезлі. Навуменка. — Заўтра, а можа нават і сёння, ты атрымаеш загад аб нападзенні на харчовы транспарт, які будзе ісці на мястэчка, дзе стаіць Н-ская дывізія. Чарот.

2. Частка каманды, якая непасрэдна вядзе атаку на праціўніка пры гульні ў футбол, хакей і пад. Цэнтр нападзення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)