гуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак.
1. з кім-чым і без дап. Забаўляцца, пацяшацца (звычайна пра дзяцей).
Г. з катом.
Г. у жмуркі.
Дзеці гуляюць у кубікі.
Зробіш урокі — можаш г.
2. Хадзіць адпачываючы; прагульвацца.
Г. у парку.
3. у што. Праводзіць час за якім-н. спартыўным заняткам.
Г. у футбол.
4. перан. Перамяшчацца ў розных напрамках; распаўсюджвацца.
Па хаце гуляе вецер.
За акном гуляе завіруха.
Па твары гуляла ўсмешка.
5. Мець выхадны дзень, не працаваць.
Г. цэлы дзень.
6. Быць свабодным, незанятым (пра зямлю, рэчы і пад.).
Агарод гуляе.
7. Весяліцца (з танцамі, песнямі, музыкай).
Г. да ночы.
Г. вяселле.
8. з кім. Быць у блізкіх адносінах; любіцца (разм.).
◊
Гуляць з агнём — брацца за рызыкоўную справу, не думаючы аб выніках.
Гуляць у маўчанку (разм., неадабр.) — ухіляцца ад размовы.
|| зак. пагуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і згуля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е (да 3 знач.).
|| аднакр. гульну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́ (да 7 знач.).
|| наз. гульня́, -і́, ж. (да 1 знач.) і гуля́нне, -я, н. (да 1, 2, 5 і 7 знач.).