Зако́н ’устанаўленне’. Рус., укр. зако́н, польск. zakon ’царкоўная арганізацыя’, уст. ’закон’, серб.-луж. zákon ’закон’, чэш., славац., славен. zákon, серб.-харв. за́кон, балг. зако̀н, макед. закон ’тс’. Ст.-слав. законъ ’закон, парадак’. Ст.-рус., ст.-бел. законъ ’закон, парадак, устанаўленне’. Прасл. імя, суадноснае па чаргаванню галоснага ў корані з začęti < *za‑ken‑li — za‑kon‑ъ (параўн. кон, канец, пачатак). Копечны, Zákl. zásoba, 421; Мейе, Études, 218; Фасмер, 2, 75; Шанскі, 2, З, 38. Не зусім ясны семантычны ход спрабаваў тлумачыць Махэк₂, 709: «ад нейкага za‑kon‑ati ’станавіць’», што можна прыняць. Іншая версія, БЕР, 1, 592: прасл. zakanъ > ’пачатак, аснова, прынцып’. С.-грэч., рум., алб. запазычылі слова zakon у знач. ’звычай’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Néuregelung
f -, -en урэгулява́нне на но́вай асно́ве, устанаўле́нне но́вых пра́віл, рэарганіза́цыя
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
канстыту́цыя
(лац. constitutio = будова; устанаўленне)
1) асноўны закон дзяржавы;
2) будова арганізма, склад цела (напр. к. чалавека).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
прэдыка́цыя
(лац. praedicatio)
1) вызначэнне, раскрыццё зместу суб’екта прэдыкатам;
2) лінгв. устанаўленне прэдыкатыўнай сувязі паміж членамі сказа.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
мадыфіка́цыя
(фр. modifacation, ад лац. modificatio = устанаўленне меры)
відазмяненне чаго-н. (напр. камп’ютэры любых мадыфікацый).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
учрежде́ние ср.
1. (действие) заснава́нне, -ння ср.; неоконч. засно́ўванне, -ння ср.; устанаўле́нне, -ння ср.; неоконч. устана́ўліванне, -ння ср.;
учрежде́ние коми́ссии заснава́нне (засно́ўванне) камі́сіі;
2. (организация) устано́ва, -вы ж.;
госуда́рственное учрежде́ние дзяржа́ўная ўстано́ва;
3. (общественное установление) устанаўле́нне, -ння ср.;
полити́ческие учрежде́ния о́бщества паліты́чныя ўстанаўле́нні грама́дства;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Áufrichtung
f -, -en
1) падыма́нне
2) збудава́нне, устано́ўка
3) аднаўле́нне
4) устанаўле́нне, заснава́нне
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ідэнтыфіка́цыя
(фр. identification, ад с.-лац. identificare = атаясамліваць)
устанаўленне поўнага супадзення, адпаведнасці аднаго прадмета, з’явы, паняцця другому; атаясамліванне.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
дэмарка́цыя
(фр. démarcation)
1) устанаўленне і абазначэнне на мясцовасці граніцы паміж сумежнымі дзяржавамі;
2) мед. адмежаванне амярцвелых участкаў тканкі ад здаровых.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
канстытуцыяналі́зм
(фр. constitutionnalisme, ад лац. constitutio = будова; устанаўленне)
плынь у палітыцы і юрыдычнай навуцы, якая прызнае найлепшай сістэмай кіравання канстытуцыйную манархію.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)