устанаўле́нне

‘дзеянне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. устанаўле́нне
Р. устанаўле́ння
Д. устанаўле́нню
В. устанаўле́нне
Т. устанаўле́ннем
М. устанаўле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устанаўле́нне

‘тое, што ўстаўлена’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. устанаўле́нне устанаўле́нні
Р. устанаўле́ння устанаўле́нняў
Д. устанаўле́нню устанаўле́нням
В. устанаўле́нне устанаўле́нні
Т. устанаўле́ннем устанаўле́ннямі
М. устанаўле́нні устанаўле́ннях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

устанаўле́нне ср.

1. установле́ние; определе́ние; учрежде́ние; см. устана́ўліваць;

2. (общественное установление) учрежде́ние;

паліты́чныя ўстанаўле́нні грама́дства — полити́ческие учрежде́ния о́бщества

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

устанаўле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. устанаўліваць — устанавіць.

2. Тое, што ўстаноўлена; закон. Палітычныя ўстанаўленні грамадства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устанаўленне

т. 16, с. 269

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

устанаўле́нне н. Féstlegung f -; Konstatíeren n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

устанаві́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -но́віцца; зак.

Умацавацца, наладзіцца.

У горадзе ўстанавіўся парадак.

Устанавілася пагода.

|| незак. устана́ўлівацца, -аецца і устанаўля́цца, -я́ецца.

|| наз. устанаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устанаві́ць, -наўлю́, -но́віш, -но́віць; -но́ўлены; зак., што.

1. Паставіць належным чынам.

У. генератар.

У. прыцэл.

2. Вызначыць, назначыць, зацвердзіць, увесці ў дзеянне.

У. дзяжурства.

У. дні адпачынку.

У. нормы выпрацоўкі.

3. Наладзіць, ажыццявіць.

У. сувязь з кім-н.

4. і з дадан. Выявіць, вызначыць; давесці, адкрыць.

У., што чалавек не вінаваты.

У. ісціну.

|| незак. устана́ўліваць, -аю, -аеш, -ае і устанаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. устано́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і устанаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

этымалагіза́цыя, -і, ж. (спец.).

Устанаўленне этымалогіі якога-н. слова.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

устана́ўліванне ср., см. устанаўле́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)