tęsknota

ж. туга, сум, смутак, журба; маркота

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падпя́ць, падапну, падапнеш, падапне; падапнём, падапняце; зак., каго-што.

Туга, тужэй падвязаць. Падпяць падсядзёлак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

yearning [ˈjɜ:nɪŋ] n. (for)

1. мо́цнае жада́нне, пра́га

2. туга́, журба́ (па чым-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

настальгі́я

(н.-лац. nostalgia, ад гр. nostos = вяртанне + algos = боль)

туга па радзіме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

настальгі́я

(н.-лац. nostalgia, ад гр. nostos = вяртанне + algos = боль)

1) туга па радзіме;

2) туга па мінулым, страчаным.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

зашмаргну́цца, ‑не́цца; зак.

Зацягнуцца, сцягнуцца (пра вузел, пятлю). Лейцы туга зашмаргнуліся на чатырохкантовай бэльцы. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Таска́ ’туга’ (пух., Сл. ПЗБ), таскава́ць ’тужыць па кімсьці без надзеі ўбачыцца’ (Пятк. 2), тоскова́ць ’тужыць, нудзіцца’ (ТС), таскава́ць ’тужыць, сумаваць’ (Ласт.). Укр. то́ска́ ’туга, сум’, рус. тоска́ ’тс’, стараж.-рус. тъска ’туга, неспакой’, тоска ’тс’, польск. tęsknić ’вельмі хацець убачыць кагосьці, дасягнуць чагосьці’, ст.-польск. tesknąć ’смуткаваць’, чэш. tesknit ’тс’, славац. teskniť ’тс’. Прасл. *tъska ’туга, сум’ адпавядае і.-е. *tus‑/*teus‑ ’апаражняць, спусташаць’; формы з ‑n‑ вытворныя ад *tъsknъ ’сумны, тужлівы’. Індаеўрапейскімі адпаведнікамі лічаць літ. taučiù, taũsti ’тужыць’, tautà ’туга’ (Фасмер, 4, 88; ЕСУМ, 5, 609; Борысь, 632).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту-га́, туга́ ‘вокрык, якім адганяюць ваўка’ (круп., Нар. сл., Шат.): туга́ ваўка! ‘тс’ (мсцісл., З нар. сл.), туга́‑туга́ ‘тс’ (Мова Сен.). Складанае выклічнікавае выслоўе, у якім выклічнік ту 1 (гл.) мае шырокае эмацыянальнае значэнне, параўн. ату́, агату́ (Некр. і Байк.), звычайна з мэтай напалохаць, скіраваць увагу; паводле Германовіча (Междомет., 53), гэта прыслоўе ту 2 ‘тут’. Выклічнік га (гл.) адносіцца да т. зв. першасных інтэр’екцый, вядомых у розных індаеўрапейскіх мовах у якасці адгоннага ці пагоннага слова (Смаль-Стоцкі, Приміт., 26). Параўн. цюга (гл.), рус. дыл. ту́га ‘слова, якім адганяюць кароў’ (СРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цыга́ра

(фр. cigare, ад ісп. cigarro)

туга скручанае ў трубачку для курэння тытунёвае лісце.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

homesickness

[ˈhoʊmsɪknəs]

n.

туга́ па до́ме, па ба́цькаўшчыне; настальгі́я f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)