Verbum

чуць², прысл. і злуч.

1. прысл. Ледзь, ледзьве.

Стаміўся, што ч. дадому дайшоў.

2. прысл. Зусім нямнога, злёгку.

Ч. больш.

Ч. лепш.

3. злуч. Ужыв. ў даданых часавых сказах у знач.: як толькі, ледзь толькі.

Ч. узыдзе сонца — маці ўжо на нагах.

◊

Чуць-чуць — зусім нямнога.

Чуць што — як толькі што здарыцца, пры ўсякім выпадку.

навукападо́бны, -ая, -ае.

Які мае толькі знешнія адзнакі навуковасці.

|| наз. навукападо́бнасць, -і, ж.

дваякады́хаючыя, -ых (спец.).

Падклас рыб, якія дыхаюць не толькі жабрамі, але і лёгкімі.

жуі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; незак. (уст.).

Жыць толькі асалодамі, уцехамі; весці разгульнае жыццё.

крыптагра́фія, -і, ж.

Умоўнае тайнае пісьмо, зразумелае толькі для дасведчаных.

|| прым. крыптаграфі́чны, -ая, -ае.

адзінабо́жжа, -а, н.

Рэлігія, якая прызнае стваральнікам свету толькі аднаго Бога; монатэізм; проціл. мнагабожжа.

апо́ўзіны, -зін, толькі мн.

Звязаныя канцамі дубцы, якія ўскладаюцца на стог для ўмацавання сена.

упрыгля́дку, прысл. (жарт.).

Пра чаяпіцце: без цукру, толькі гледзячы на цукар.

Піць чай у.

перале́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.

Дзіцяня свойскай жывёлы паўгадавога ўзросту (якое толькі пералетавала).

скана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

Памерці (толькі пра чалавека).

Без яды можна і с.