пу́льпа, -ы, ж. (спец.).

1. Рыхлая злучальная тканка, якая запаўняе поласць зуба.

2. Сумесь вады і грунту або горнай пароды, якая атрымліваецца пры земляных і горных работах гідраўлічным спосабам.

3. Зробленая і разрэджаная руда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

раство́р, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. Вадкасць, атрыманая растварэннем якога-н. рэчыва ў вадзе або іншай вадкасці.

Содавы р.

2. У будаўнічай справе: вязкая цестападобная сумесь цэменту, пяску і вады.

|| прым. раство́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шы́хта, -ы, ДМ -хце, шыхт, ж. (спец.).

Сумесь матэрыялаў (руда, флюсы, кокс, вугаль і інш.), узятых у пэўнай прапорцыі, якую загружаюць у плавільныя печы для перапрацоўкі.

Закласці шыхту спецыяльнай сталі.

|| прым. шы́хтавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

травасу́месь, ‑і, ж.

Змешанае сеянне розных злакавых і бабовых кармавых траў, а таксама сумесь насення для такога сеяння.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ме́шань¹, -і, ж.

1. Сумесь.

М. пяску і гліны.

2. Жывёла або расліна, якія атрыманы ў выніку скрыжавання дзвюх розных парод, двух гатункаў; мяшанец (разм.).

М. кабылы і асла.

3. Тое, што і мешанка.

Вядро мешані.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Gebräu

n -(e)s, -e су́месь, пітво́; по́йла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

вуглевадаро́ды, ‑аў; адз. вуглевадарод, ‑у, М ‑дзе, м.

Арганічныя злучэнні, якія складаюцца з вугляроду і вадароду. Сумесь цвёрдых вуглевадародаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міэлі́н, ‑у, м.

Спец. Сумесь тлушчападобных рэчываў, якія знаходзяцца ў абалонцы нерва і ў некаторых іншых тканках жывёльных арганізмаў.

[Ад грэч. myelós — мозг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тарпаты́на, ‑ы, ж.

Сумесь смалістых рэчываў, якія выдзяляюцца хваёвымі дрэвамі і служаць сыравінай для атрымання шкіпінару і каніфолі; жывіца.

[Грэч. terebinthinos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mixture

[ˈmɪkstʃər]

n.

1) мяша́ньне n.

2) су́месь, мешані́на, ме́шань f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)