рэгла́н.

1. -а, м. Адзенне, у якога рукаў складае адно цэлае з плячом.

2. нязм. Пра адзенне: такога крою.

Сукенка, куртка, паліто р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

сядзёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Абл. Падсядзёлак. На шыі ў кабылы абадраны стары хамут, пад яго пакладзена сукенка. Пад сядзёлкай таксама сукенка ў тры столкі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўшаўко́вы, ‑ая, ‑ае.

Шаўковы з прымессю іншага валакна. Напаўшаўковая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

незапля́млены, ‑ая, ‑ае.

Які не мае плям; чысты. Незаплямленая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшмата́цца, ‑аецца; зак.

Разм. Тое, што і расшкуматацца. Сукенка расшматалася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раго́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. гл. рагожа.

2. Баваўняная або палатняная тканіна з папарным перапляценнем ніці.

Сукенка з рагожкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

дэкальтава́ны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дэкальтэ (пра жаночае адзенне). Дэкальтаваная сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мі́дзі, нескл., ж.

Разм. Жаночае адзенне (спадніца, сукенка, паліто) сярэдняй даўжыні.

[Англ. midi.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паўшаўко́вы, ‑ая, ‑ае.

Шаўковы з прымессю бавоўны або шэрсці. Паўшаўковая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыццацірублёвы, ‑ая, ‑ае.

Цаной або вартасцю ў трыццаць рублёў. Трыццацірублёвая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)