Лае́нка ’сукенка’ (Жд. 1). Суфікс па аналогіі да запазычанага з польскай мовы сукенка. Да лайно (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рабро́н

(фр. roberonde)

старадаўняя жаночая сукенка з крыналінам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камло́тавы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены, пашыты з камлоту. Камлотавая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кісяя́, ‑і, ж.

Тонкая празрыстая тканіна. Сукенка з кісяі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крымпле́навы, ‑ая, ‑ае.

Пашыты, зроблены з крымплену. Крымпленавая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крэ́павы, ‑ая, ‑ае.

Пашыты, зроблены з крэпу. Крэпавая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

файдэшы́навы, ‑ая, ‑ае.

Зроблены, пашыты з файдэшыну. Файдэшынавая сукенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́цце, -я, мн. -і, -яў, н.

1. Тое, што і сукенка.

2. зб. Бялізна (разм.).

Мыць п.

|| прым. пла́ццевы, -ая, -ае.

Плаццевыя тканіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэгла́н.

1. -а, м. Адзенне, у якога рукаў складае адно цэлае з плячом.

2. нязм. Пра адзенне: такога крою.

Сукенка, куртка, паліто р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сядзёлка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Абл. Падсядзёлак. На шыі ў кабылы абадраны стары хамут, пад яго пакладзена сукенка. Пад сядзёлкай таксама сукенка ў тры столкі. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)