святлосаста́ў, ‑таву, м.

Спец. Састаў, рэчыва, якое мае здольнасць свяціцца ў цемнаце.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

селенало́гія, ‑і, ж.

Навука, якая вывучае будову і хіміка-мінералагічны састаў Месяца.

[Ад грэч. selēnē — Месяц і logos — навука.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

старшы́нскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да старшыны. Старшынскі састаў. Старшынскія пагоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фанематы́чны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мі адносіны да фанемы. Фанематычны састаў мовы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эты́лавы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які ўключае ў свой састаў этыл. Этылавая вадкасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эшало́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да эшалона. Эшалонны парадак. Эшалонны састаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кома́ндный в разн. знач. кама́ндны;

кома́ндный соста́в кама́ндны саста́ў;

кома́ндные высо́ты кама́ндныя вышы́ні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

политсоста́в (соста́в полити́ческих рабо́тников) ист., воен., мор. палітсаста́ў, -та́ву м. (саста́ў паліты́чных рабо́тнікаў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ізалейцы́н, ‑у, м.

Адна з незаменных амінакіслот, якая ўваходзіць у састаў усіх бялкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мыш’яко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мыш’яку, у састаў якога ўваходзіць мыш’як.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)