Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
іудаі́зм
(п.-лац. iudaismus, ад лац. iudaicus = яўрэйскі)
рэлігія, пашыраная сярод веруючых яўрэяў; узнікла ў канцы 2 тыс. да н. э.; афіцыяльная рэлігія Ізраіля.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Набажэ́нства ’богаслужэнне’ (БРС, Гарэц., Байк. і Некр.), ст.-бел.набоженство ’багаслужэнне; веравызнанне; богабоязь’ разам з укр.набоже́нство ’тс’ запазычана з польск.nabożeństwo ’тс’ (дзе ў сваю чаргу з чэш.náboženství ’рэлігія, вера, веравызнанне’), гл. Кохман, Stosunki, 91; Сташайтэне, Абстр. лекс., 80.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сінкрэты́чны, ‑ая, ‑ае.
Кніжн. Які мае адносіны да сінкрэтызму; складаецца з разнародных, нерасчлянёных элементаў. Сінкрэтычная рэлігія. □ У [абрадавай паэзіі].. слова, напеў ці танец былі злучаны ў адно сінкрэтычнае цэлае.Ліс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
о́піум, ‑у, м.
1. Тое, што і опій.
2.перан. Тое, што прытупляе розум, адурманьвае, перашкаджае правільнаму ўспрыманню рэчаіснасці. Рэлігія, як правільна вучаць бальшавікі, ёсць опіум для народа.Мележ.
[Лац. opium, з грэч. ópion — макавы сок.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
монатэі́зм
(ад мона- + тэізм)
рэлігія, якая прызнае адзінабожжа (проціл.політэізм).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
буды́зм, ‑у, м.
Рэлігія, якая ўзнікла ў канцы 6 ст. да н. э. у Паўночнай Індыі і пашырылася ў Тыбеце, Манголіі, Індакітаі, Кітаі, Бірме, Японіі і некаторых іншых краінах Усходу.
[Па імені легендарнага заснавальніка гэтай рэлігіі Буды.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ве́ра, -ы, ж.
1. Упэўненасць у кім-, чым-н.
В. ў свае сілы.
В. ў людзей.
2. Перакананне ў існаванні звышнатуральных сіл.
В. ў Бога.
3. Тое, што і рэлігія.
Хрысціянская в.
Чалавек другой веры.
◊
Браць (узяць) на веру (разм.) — верыць, давяраць (паверыць, даверыць) без доказаў.
Верай і праўдай (служыць) — аддана, чэсна.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
язы́чніцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да язычніцтва, язычнікаў, належыць ім. Язычніцкая рэлігія. Язычніцкае свята. Язычніцкае капішча. □ Найбольш старажытныя купальскія песні, відаць, тыя, што ў паэтычных вобразах данеслі да нас водгукі язычніцкіх вераванняў.Саламевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
faith
[feɪӨ]
n.
1) ве́ра f.; даве́р -у m.
2) рэлі́гіяf.
3) ве́рнасьць, адда́насьць, ляя́льнасьць f.
•
- in bad faith
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)