пантары́м

(ад гр. pan, -ntos = усё + фр. rime = рыфма)

верш, усе радкі якога спалучаны пантарыфмай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

газе́ль 1, ‑і, ж.

Запазычаны з усходняй паэзіі тып вершаскладання, у якім рыфма першых двух радкоў паўтараецца ў кожным цотным радку, а няцотныя застаюцца без рыфмы.

[Араб. gazāl.]

газе́ль 2, ‑і, ж.

Невялікая стройная жывёліна падсямейства сапраўдных антылоп з рагамі лірападобнай формы.

[Фр. gazelle з араб.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Reim

m -es, -e ры́фма; верш;

inen ~ blden рыфмава́ць;

~e mchen [schmeden] займа́цца рыфмаплёцтвам [вершаплёцтвам]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мужчы́нскі мужско́й;

м. го́лас — мужско́й го́лос;

~кая рабо́та — мужска́я рабо́та;

м. родграм. мужско́й род;

~кая ры́фмалит. мужска́я ри́фма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rhyme1 [raɪm] n.

1. ры́фма

2. рыфмава́ны верш;

nursery rhymes дзіця́чыя ве́ршы

there’s no rhyme or reason гэ́та не ма́е нія́кага сэ́нсу;

without rhyme or reason ≅ ні к сялу́ ні к го́раду; ні да во́ка ні да бо́ка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

masculine

[ˈmæskjələn]

1.

adj.

1) мужчы́нскі

2) мужчынападо́бны

a masculine woman — мужчынападо́бная жанчы́на

3) мужчы́нскага ро́ду

2.

n.

мужчы́нскі род; сло́ва ў мужчы́нскім ро́дзе

masculine rhyme — мужчы́нская ры́фма

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

мужско́й мужчы́нскі;

мужско́й род грам. мужчы́нскі род;

мужско́й пол а) биол. мужчы́нскі пол; б) собир., прост. мужчы́ны, род. мужчы́н;

мужска́я ри́фма поэт. мужчы́нская ры́фма.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перекрёстный прям., перен. перакрыжава́ны; крыжава́ны;

перекрёстный допро́с юр. перакрыжава́ны до́пыт;

перекрёстный ого́нь воен. перакрыжава́ны аго́нь;

перекрёстная ри́фма лит. перакрыжава́ная ры́фма;

перекрёстное опыле́ние бот. перакрыжава́нае апыле́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АСАНА́НС

(ад франц. assonance сугучнасць),

паўтарэнне аднолькавых або падобных галосных гукаў; від гукапісу. Паэт. твору, як і алітэрацыя, з якой ён звычайна спалучаецца, надае мілагучнасць і сэнсава-эмац. выразнасць. У вершы Я.Купалы «Летам» асананс стварае радасны, бадзёры настрой: «Звоніць поле доляй, воляй, // Звоніць поле ў каласкі...». У сучаснай паэзіі часта ўжываецца асанансная (недакладная) рыфма, у якой супадаюць толькі галосныя гукі.

т. 2, с. 20

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

АНЕ́ГІНСКАЯ СТРАФА́,

страфа з 14 радкоў 4-стопнага ямба з рыфмоўкай АбАбВВггДееДжж. Створана А.Пушкіным для рамана ў вершах «Яўген Анегін». У першым 4-радкоўі перакрыжаваная рыфма, у другім — сумежная, далей апаясаная. Звычайна кожная страфа мае закончаную думку і з’яўляецца «вершам у вершы», таму выкарыстоўваецца выключна ў паэт. жанрах з мнагапланавым развіццём сюжэта. Анегінскую страфу выкарыстаў М.Лермантаў у паэме «Тамбоўская казначэйша» і інш.

т. 1, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)