gag​2 [gæg] v. затыка́ць або́ завя́зваць каму́-н. рот; прыму́сіць маўча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кілза́ць (класці цуглі ў рот каню) áufzäumen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

разяўля́ць несов., разг. раскрыва́ть, разева́ть; см. разя́віць;

◊ на чужы́ карава́й рот не разяўля́й — посл. на чужо́й карава́й рот не разева́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

зрыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зры́гнуты; зак., што і без дап. (разм.).

Вывергнуць частку нядаўна прынятай ежы цераз рот.

|| незак. зры́гваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. зры́гванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

паўразя́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Разм. Трохі разяўлены (пра рот).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

orally

[ˈɔrəli]

adv.

1) ву́сна

2) ро́там, ву́снамі, праз ву́сны, праз рот

The medicine was taken orally — Лек быў прыня́ты праз рот

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

ірво́та і (пасля галосных) рво́та, -ы, ДМ (і)рво́це, ж.

Адвольнае вывяржэнне змесціва страўніка цераз рот, а таксама тое, што вывергнута такім чынам.

|| прым. ірво́тны і (пасля галосных) рво́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

шырата́, -ы́, ДМ -раце́, мн. шыро́ты, -ро́т, ж.

Адлегласць ад экватара па мерыдыяне, якая выражаецца ў градусах.

Паўночныя шыроты.

На ўсіх шыротах (на ўсім зямным шары, усюды).

|| прым. шыро́тны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разя́віць, разяўлю, разявіш, разявіць; зак., што.

Разм. Шырока раскрыць (рот, пашчу). Саша ад здзіўлення разявіла рот. Шамякін. Прачнуўся кот, што ляжаў на падушцы; разявіў рот, выгнуў дугой спіну і прутам адставіў хвост. Чарнышэвіч.

•••

Разявіць горла — моцна, на ўсю сілу загаварыць, закрычаць.

Разявіць рот — а) (груб.) сказаць што‑н. [Пятрок] не даваў Асташонку разявіць рот, усё гаварыў і гаварыў сам: гадаваў пытанні і адказваў на іх. Ваданосаў; б) тое, што і разявіць горла; в) быць вельмі няўважлівым, рассеяным, неасцярожным. У цешчы грошы ўкралі на базары, бо рот разявіла яна, — Зноў Калістратава віна. Корбан; г) падрацца, разваліцца (пра абутак). Прайшлі не многа мы, а боты Ужо разявілі раты. Кусянкоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

parched [pɑ:tʃt] adj.

1. падсма́жаны, падрумя́нены

2. засу́шлівы

3. пасмя́глы, перасо́хлы (пра губы, рот)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)