дысгармо́нія, ‑і, ж.

1. Парушэнне або адсутнасць гармоніі, бязладнае гучанне; немілагучнасць.

2. перан. Разлад, няўзгодненасць, разыходжанне чаго‑н. з чым‑н. На белым кані, малады і радасны, Станіслаў Югкевіч уносіў дысгармонію ў абставіны. Мікуліч.

[Ад грэч. dys і harmonia— сугучнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раз’яда́ць несов.

1. разъеда́ть; см. раз’е́сці;

2. перен. (создавать разлад) разъеда́ть;

супярэ́чнасці ~да́юць імперыялі́зм — противоре́чия разьеда́ют империали́зм

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пертурбацыя ’ўскладненне, неразбярыха’, ст.-бел. пертурбацыя ’разлад’ (пач. XVIII ст.) запазычана са ст.-польск. perturbacja (XVI ст.), якое з лац. perturbātio ’расстройства, узрушэнне, хваляванне’ (Булыка, Лекс. запазыч., 191).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Diskrepánz

f -, -en

1) адхіле́нне

2) неадпаве́днасць; разла́д

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

дызартры́я

(ад дыз- + гр. arthroo = расчляняць)

разлад членараздзельнай мовы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мітрэ́нжыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; незак., каго-што.

Разм. Трывожыць, непакоіць, уносіць сумятню, разлад у што‑н. Мітрэнжылі камары і разам з сасновымі калючымі лапкамі лезлі ў вочы. Пташнікаў. І мітрэнжыць не дазволім Лад наш камунарскі. Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дысфу́нкцыя

(ад дыс- + функцыя)

парушэнне, разлад функцый органа або арганізма.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэзарганіза́цыя, ‑і, ж.

Разлад арганізаванасці, парушэнне парадку, нармальнай дзейнасці каго‑, чаго‑н. Дэзарганізацыя вытворчасці. Уносіць дэзарганізацыю ў работу. □ Атрутная хлусня арганізатараў контррэвалюцыі, разлічаная на дэзарганізацыю салдацкіх мас, .. выклікала рэзкі адпор з боку бальшавіцкіх газет і партыйных арганізацый. «Полымя».

[Фр. désorganisation.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сму́та ж. разм. Únruhen pl, Áufruhr m -s; Zwíst m -es (разлад);

се́яць сму́ту Únruhe stíften

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Расты́рка ’звадка, сварка’ (Нас.), ст.-бел. ростырка, ростыркъ ’нязгода, нелады, спрэчка, сварка, рознагалоссе’ (Ст.-бел. лексікон). Запазычана з ст.-польск. roztyrk, польск. rozterka ’душэўны разлад, няўпэўненасць’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 55; Булыка, Лекс. запазыч., 38).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)