пяціба́льны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае пяць балаў. Пяцібальны вецер.

2. Разлічаны на пяць балаў. Пяцібальная сістэма ацэнкі паспяховасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцівярсто́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Уст. Працягам у пяць вёрст. Пяцівярстовая адлегласць.

2. Маштабам пяць вёрст у цалі. Пяцівярстовая карта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пецярня́ (піцірня) ’рука, пяць пальцаў’ (Бяльк., Варл.). Ад пяцёра (зборны лічэбнік) < пяць (гл.) і суф. ‑ня (Сцяцко, Афікс. наз., 215–216). Параўн. рус. пятерница ’тс’, пятерня ’пяць (коней), лапа, рука’. Аналагічна пецерня ’50 снапоў’ (ТС) = ’пяць дзесяткаў (снапоў)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хрыпе́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -пі́; незак.

1. Утвараць хрыплыя гукі.

Дзед цяжка дыхае і хрыпіць.

2. Хрыпла гучаць.

Радыёпрыёмнік хрыпіць.

|| наз. хрыпе́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

намата́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што і чаго.

1. гл. матаць¹.

2. Матаючы, нарыхтаваць у нейкай колькасці.

Н. пяць клубкоў нітак.

|| незак. намо́тваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

five thousand

пяць ты́сячаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пяцірублёвы, ‑ая, ‑ае.

1. Вартасцю ў пяць рублёў. Пяцірублёвая аблігацыя.

2. Коштам у пяць рублёў. На сцяне весела цікаў пяцірублёвы гадзіннік. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гак:

пяць з гакам разм gut fünf, über fünf

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пунш (ТСБМ). Запазычана з рус. пунш ’від пітва’, што праз пасрэдніцтва ням. Punsch з англ. punch, утворанага ад хіндзі pānč ’пяць’, што адлюстроўвае пяць складнікаў кактэйлю (арака, цукар, сок лімона, прыправы і вада), гл. Фасмер, 3, 407. Хіндзі pānč < ст.-інд. páñca ’пяць’, роднаснае прасл. *pętь, гл. пяць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пяцярны́, ‑ая, ‑ое.

Разм.

1. Які складаецца з пяці аднародных ці падобных частак, прадметаў.

2. Павялічаны ў пяць разоў, большы ў пяць разоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)