палемізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; незак.

Весці палеміку; спрачацца, пярэчыць. Вера некалькі разоў лавіла сябе на тым, што не згаджаецца з Рамірам і ў той жа час не хоча з ім палемізаваць. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палемізава́ць

(фр. polémiser, ад гр. polemizo = ваюю)

весці палеміку, спрачацца, пярэчыць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

talk back

informal

пярэ́чыць, агрыза́цца, адка́зваць няве́тліва, без паша́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

бяздо́мнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Бадзяцца, не маючы свайго жылля, сям’і. // Рэдка бываць дома, з сям’ёй. — Рыта, ты да мяне несправядлівая, — пярэчыць Барыс. — Хто-хто, а ты не можаш паскардзіцца, што я бяздомнічаю. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Супя́чыцца ’працівіцца, пярэчыць’ (ТС). Да пякаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пратэстава́ць

(польск. protestować, ад лац. protestari = публічна заяўляць)

рашуча і катэгарычна пярэчыць, заяўляць аб нязгодзе з чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

controvert

[ˈkɑ:ntrəvɜ:rt]

v.

1) спрача́цца; пярэ́чыць; супро́цьста́віцца

2) дыскутава́ць, ве́сьці дыспу́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Перакі́ ставіць ’пярэчыць’ (люб., Жыв. НС). Да пе́рак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапярэ́ка ’перашкода’ (круп., Сл. ПЗБ). Да пера- і пе́рак, пярэ́чыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пратэстава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

1. незак. Пярэчыць; заяўляць пратэст. Пратэставаць супраць гонкі ўзбраенняў. □ Дзед пратэстуе, напірае на тое, што трэба забраць дзяцей і вярнуцца сюды. Колас.

2. зак. і незак., што. Спец. Зрабіць (рабіць) пратэст вэксаля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)