Супя́чыцца ’працівіцца, пярэчыць’ (ТС). Да пякаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

controvert

[ˈkɑ:ntrəvɜ:rt]

v.

1) спрача́цца; пярэ́чыць; супро́цьста́віцца

2) дыскутава́ць, ве́сьці дыспу́т

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Перакі́ ставіць ’пярэчыць’ (люб., Жыв. НС). Да пе́рак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапярэ́ка ’перашкода’ (круп., Сл. ПЗБ). Да пера- і пе́рак, пярэ́чыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пратэстава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак. і незак.

1. незак. Пярэчыць; заяўляць пратэст. Пратэставаць супраць гонкі ўзбраенняў. □ Дзед пратэстуе, напірае на тое, што трэба забраць дзяцей і вярнуцца сюды. Колас.

2. зак. і незак., што. Спец. Зрабіць (рабіць) пратэст вэксаля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entgégnen

vi пярэ́чыць; адка́зваць, дава́ць адка́з (у спрэчцы)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Спрача́цца ‘весці спрэчкі; пярэчыць каму-небудзь’ (ТСБМ). З польск. sprzeczać się ‘тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ripostować

незак.

1. спарт. парыраваць;

2. хутка адказваць; пярэчыць; парыраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

hassle​1 [ˈhæsl] n. infml

1. ця́жкасць, перашко́да

2. сва́рка, ла́янка; барацьба́, бо́йка;

give smb. some hassle свары́цца з кім-н.; пярэ́чыць каму́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

counter​2 [ˈkaʊntə] v.

1. праці́віцца, процістая́ць, процідзе́йнічаць, супрацьстая́ць, супрацьдзе́йнічаць

2. fml пярэ́чыць, супярэ́чыць

3. sport пары́раваць і праве́сці контрата́ку, нане́сці ўда́р у адка́з

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)