Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
deliverance
[dɪˈlɪvərəns]
n.
1) вызвале́ньне, збаве́ньне, выратава́ньне n.
2) прысу́д -у m., пастано́ва f.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
нядо́ўга,
1.прысл. На працягу невялікага адрэзку часу, не вельмі доўга. Снег ішоў нядоўга. Прыцерушыўшы зямлю, перастаў.Мяжэвіч.Радзіліся [суддзі] нядоўга. Праз хвілін дваццаць абвясцілі прысуд.Крапіва.Ніна ведала, што Шабуня пражыве нядоўга.Мележ.
2.безас.узнач.вык.Разм. Лёгка, няцяжка. У такім віры і патануць нядоўга.
•••
Нядоўга і да граху — лёгка і скора можа здарыцца што‑н. непрыемнае, непапраўнае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Stráferlass
m -es, -e вызвале́нне ад пакара́ння, амні́стыя
ein bedíngter ~ — юрыд. умо́ўны прысу́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Entschéidung
f -, -en
1) рашэ́нне, вырашэ́нне
éine ~ tréffen* — прыма́ць рашэ́нне
2) юрыд.прысу́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ГРЫНЯВІ́ЦКІ Ігнат Яўхімавіч
(жн. 1855, паводле інш. звестак восень 1856, в. Калінаўка Клічаўскага р-на Магілёўскай вобл. — 13.3.1881),
рэвалюцыянер-нарадаволец. Вучыўся ў Пецярбургскім тэхнал. ін-це (1875—80). З 1879 чл. партыі «Народная воля», адзін з заснавальнікаў яе бел. фракцыі ў Пецярбургу і нарадавольскай «Рабочей газеты». Паводле рашэння выканкома «Народнай волі» ўваходзіў у групу, якая рыхтавала замах на цара. 13.3.1881 кінутай бомбай забіў цара Аляксандра II і смяротна параніў сябе.
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Votum
['vo:-]
n -s, Vóten i Vóta
1) во́тум
2) (урачы́стае) абяца́нне
3) рашэ́нне, прысу́д
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
абска́рджаннен.юрыд. Berúfung f -, -en, Beschwérde f -, -n;
прысу́д абска́рджанню не падляга́е gégen das Úrteil kann kéine Berufúng éingelegt wérden
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адмяні́ць, ‑мяню, ‑меніш, ‑меніць; зак., што.
1. Спыніць існаванне чаго‑н.; ліквідаваць. У Рубанаўцы калісь хутары зрабілі, потым вайна, рэвалюцыя, хутары самі рубанаўцы адмянілі.Галавач.// Аб’явіць што‑н. раней прынятае, узаконенае несапраўдным; скасаваць. Адмяніць прысуд. □ [Сцяпан Тамашэвіч:] — Мы склікалі агульны сход жыхароў і імем Савецкай улады адмянілі загады акупацыйных улад.Залескі.// Даць распараджэнне, каб аб’яўленае, намечанае не адбылося. Адмяніць экскурсію. Адмяніць паездку за горад.
2. Замяніць па тое, што больш падыходзіць; абмяняць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)