Verbum

адправа́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; -джаны; зак., каго-што (разм.).

Прымусіць пайсці адкуль-н.; выправадзіць, прагнаць.

|| незак. адправа́джваць, -аю, -аеш, -ае.

усыпі́ць, -плю́, -пі́ш, -пі́ць; -пі́м, -піце́, -пя́ць; -плёны; зак.

1. каго (што). Прымусіць заснуць.

У. дзіця.

У. хворага перад аперацыяй.

2. перан., каго (што). Давесці да паўсоннага стану.

Нудная кніжка ўсыпіла яго.

3. перан., што. Аслабіць, прымусіць бяздзейнічаць (высок.).

У. пільнасць.

|| незак. усыпля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. усыпле́нне, -я, н.

адуры́ць, адуру́, аду́рыш, аду́рыць; зак.

У выразе: адурыць галаву (разм.) — надакучыць гаворкай, просьбамі, прапановамі і пад.; угаворамі прымусіць што-н. зрабіць.

разасса́ць, -ссу́, -ссе́ш, -ссе́; -ссём, -ссяце́, -ссу́ць; -ссі́; -сса́ны; зак., што.

Прымусіць разассацца.

Кампрэсамі р. зацвярдзенне.

|| незак. рассыса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

вы́селіць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., каго (што).

Прымусіць пакінуць месца свайго жыхарства.

В. у суседнюю вёску.

|| незак. высяля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

раствары́ць, -вару́, -во́рыш, -во́рыць; -во́раны; зак., што.

Прымусіць растварыцца.

Р. цукар у вадзе.

|| незак. раствара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. растварэ́нне, -я, н.

заста́віць², -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; зак., каго (што) з інф.

Прымусіць рабіць што-н.

З. пайсці да доктара.

|| незак. застаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.