апартуністы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да апартунізму. Апартуністычная палітыка. Апартуністычная плынь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

унанімі́зм, ‑у, м.

Дробнабуржуазная дэкадэнцкая плынь у французскай літаратуры пачатку 20 стагоддзя.

[Фр. unanimisme — аднадушша ад лац. unus — адзін і amina — душа.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

riverhead

[ˈrɪvərhed]

n.

выто́к ракі́; ве́рхняя плынь ракі́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

«ДЗІ́КІЯ»,

плынь у французскім жывапісе пач. 20 ст. Гл. ў арт. Фавізм.

т. 6, с. 115

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэ́чышча, -а, мн. -ы, -ышч і -аў, н.

1. Паглыбленне ў грунце, па якім цячэ вадзяная плынь.

Р. ракі.

2. перан. Напрамак, шлях развіцця чаго-н.

Накіраваць гаворку ў патрэбнае р.

У рэчышчы рамантычных традыцый.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

славянафі́льства, -а, н.

У Расіі ў сярэдзіне 19 ст.: ідэйна-палітычная плынь, прадстаўнікі якой супрацьпастаўлялі гістарычны шлях развіцця Расіі развіццю краін Заходняй Еўропы і ідэалізавалі патрыярхальныя рысы рускага побыту і культуры.

|| прым. славянафі́льскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спірыты́зм, -у, м.

Містычная плынь, заснаваная на веры ў магчымасць непасрэдных зносін з душамі памёршых, а таксама самі зносіны пры дапамозе розных умоўных прыёмаў (вярчэнне сталоў, стукаў і пад.).

|| прым. спірыты́чны, -ая, -ае.

С. сеанс.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

меншаві́зм, ‑у, м.

Галоўная апартуністычная плынь у расійскай сацыял-дэмакратыі, разнавіднасць міжнароднага апартунізму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пераплы́ніць ’змяніць кірунак цячэння’ (карэліц., Сцяшк. Сл.). Да пера- і плынь (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

віры́сты, ‑ая, ‑ае.

У якім многа віроў (у 1 знач.). Вірыстая рака. Вірыстая плынь.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)