папапла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

Разм. Плакаць доўга, неаднаразова. [Ганна:] — Я ўжо хачу, каб хутчэй выехаць. Ты ведаеш, колькі я папаплакала ад.. гэтых гаворак. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

wypłakiwać

незак.

1. выплакваць; скардзіцца;

2. часта плакаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адпла́каць

1. (скончыць плакаць) áufhören zu wéinen;

2. (праплакаць пэўны час) etw. éinige Zeit bewéinen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

папла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

Плакаць некаторы час. Паплакала Аксіння, пасварылася на сваю дачушку, а потым змірылася. Асіпенка. [Любе] далі паплакаць, выліць слязьмі цяжкое гора. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пла́кальшчык, ‑а, м.

1. Уст. У старадаўнім пахавальным абрадзе — мужчына, якога наймалі плакаць па пакойніку.

2. Разм. Той, хто пастаянна плача, скардзіцца на свой лёс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cry one’s eyes out, cry one’s heart out

го́рка пла́каць, вы́плакаць во́чы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

bítterlich

1.

a гаркава́ты

2.

adv

~ wéinen — го́рка пла́каць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Слі́нзіць ‘плакаць’ (Сцяшк. Сл.). Да слініць ‘тс’ (гл. сліна) праз *слінза ‘плакса’ як рэўза ‘тс’ ад раўці ‘плакаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

запла́каць ​1, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак., што.

Доўга плачучы, выклікаць прыпухласць, пачырваненне (вачэй, твару). Заплакаць вочы. Заплакаць твар.

запла́каць ​2, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

Пачаць плакаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

е́йны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і яе (у 2 знач.). Струны на скрыпачцы — яшчэ не ўсё, каб можна было ад ейных песень аж плакаць. Карамазаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)