іншакраі́нец, ‑нца, м.

Чужаземец, іншаземец. Першае, што заўважае іншакраінец, які ўступае на амерыканскую зямлю, — гэта рэклама. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пукліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Вылучыць, высунуць на першае месца; падкрэсліць. Выпукліць станоўчае ў рамане.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́льма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

Паўднёвае вечназялёнае дрэва з прамым негалінастым ствалом і кронай з перыстых або веерападобных лістоў.

Какосавая п.

Фінікавая п.

◊

Пальма першынства — першае месца ў дасягненні чаго-н., перавага ў чым-н. [ад звычаю ў Старажытнай Грэцыі ўзнагароджваць пераможцу ў спаборніцтвах пальмавай галінкай або вянком].

|| прым. па́льмавы, -ая, -ае.

Пальмавая галіна.

Пальмавы алей.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэбю́т

(фр. début)

1) першае выступленне артыста на сцэне, а таксама першае публічнае выступленне наогул (напр. д. спявачкі, літаратурны д.);

2) пачатак шахматнай або шашачнай партыі (параўн. мітэльшпіль, эндшпіль).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

прато́н

(гр. proton = першае)

стабільная элементарная часціца атама з дадатным электрычным зарадам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

распаўсю́джанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць распаўсюджанага. Па сваёй распаўсюджанасці і прымяненню вуда займае першае месца сярод спартыўных рыбалоўных прылад. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шасцібо́рства, ‑а, н.

Комплекс спаборніцтва з шасці відаў спорту; спаборніцтва па праграме гэтага комплексу. Заваяваць першае месца ў шасціборстве.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыграма́дскі, ‑ая, ‑ае.

Шкодны для інтарэсаў грамадства; варожы грамадству. [Скуратовіч, Седас] — гэта людзі, у якіх на першае месца выступае антыграмадская звярыная сутнасць. Барсток.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспрэ́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да аспрэчыць.

2. што. Імкнуцца дасягнуць чаго‑н. спаборніцтвам. Аспрэчваць першае месца на спаборніцтвах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стральцы,

катэгорыя сялян-слуг; назва воінаў ВКЛ; першае пастаяннае войска ў Расійскай дзяржаве.

т. 15, с. 197

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)