Перапыхну́ць (піріпыхны́ць) ’перадыхнуць’ (Юрч. СНЛ). З ⁺перапы́хкнуць. Да пера- і пы́хкаць, гл. пыхаць ’моцна дыхаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапя́ць, перэпʼя́ць ’перагарадзіць, раздзяліць’ (ТСБМ, Маслен., ТС). Да пера- і пяць (гл.). Гл. таксама перапона.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапілі́каць (экспр.) ’перапілаваць’ (Скарбы). Да пера- і пілаваць з экспрэсіўным суфіксам працяглага дзеяння ‑і‑ка‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераске́п ’расколіна, трэшчына’ (Нас.). Да пера- і скеп‑ < скапаць ’расколваць’ (гл), а таксама екатаць, шчэпка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перасмуры́жыць (пірясмурыэюыць) ’перацерці, перарэзаць (напр., бутэльку) пры дапамозе вяровачкі’ (Бяльк.). Да пера- і смурыжыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перава́дзіць ’пасварыць усіх, пасеяць разлад, нязгоду’ (Др.-Падб.). Да пера- (гл.) і вадзіць1 ’шкодзіць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пераку́льваць ’каціць, куляць’ (брагін., ЛА, 2), пірікулі́цца ’перакуліцца’ (Бяльк.). Да пера- і куля́ць1 ’пераварочваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапле́цце ’перапляценне ў бёрдзе’ (чэрв., Сл. ПЗБ). З прасл. *per‑pletьje. Да пера- і пле́сці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапярэ́сціць ’набіць’ (ст.-дар., ЖНС). Да пера- і пярэсціць ’лупцаваць, рабіць пярэстым ад моцнага біцця’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перапіна́ць ’перагароджваць, перагарадзіць’ (ТСБМ, Маслен., ТС). Да пера- і пяць, пнуць ’ціснуць, нацягваць’, параўн. напіна́ць ’нацягваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)