rock the boat

informal

разго́йдваць чо́вен, пару́шаць нарма́льны пара́дак

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

disrupt [dɪsˈrʌpt] v.

1. перабіва́ць; спыня́ць

2. падрыва́ць; зрыва́ць; раско́лваць;

disrupt discipline паруша́ць дысцыплі́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абмежава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абмежаваць, абмежавацца.

2. Тое, што стрымлівае, ставіць каго‑, што‑н. у пэўныя рамкі. Яшчэ было многа усялякіх абмежаванняў, правіл, якія нельга было парушаць. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прегреша́ть несов., уст.

1. (грешить) грашы́ць;

2. (совершать проступок) паруша́ць (зако́н, звы́чай і да таго́ падо́бнае);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

violate

[ˈvaɪəleɪt]

v.t.

1) паруша́ць (зако́н, абяца́ньне)

2) апага́ньваць

3) гвалтава́ць, гва́лціць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

forswear

[fɔrˈswer]

-swore, -sworn v.

1) адрака́цца

2) ілжы́ва прысяга́ць; паруша́ць прыся́гу

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

pirate​2 [ˈpaɪrət] v.

1. dated займа́цца піра́цтвам; гра́біць, рабава́ць

2. паруша́ць а́ўтарскае пра́ва; самаво́льна перавыдава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трыво́жыць

1. (парушаць спакой) beúnruhigen vt; stören vt;

2. (выклікаць трывогу) áufregen vt, in Sórge versétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ДДТ, дыхлордыфенілтрыхлорэтан,

хімічны прэпарат для барацьбы са шкоднымі насякомымі (інсектыцыд). Шырока выкарыстоўваўся ў 1940—60-я г. ў многіх краінах свету. Устойлівае злучэнне, якое здольна назапашвацца ў навакольным асяроддзі, забруджваць яго і парушаць біял. раўнавагу ў прыродзе; небяспечнае для чалавека і жывёл (выклікае хранічнае атручэнне). Забаронены (на Беларусі — з 1970).

т. 6, с. 83

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

derange

[dɪˈreɪndʒ]

v.t.

1) разла́джваць, раскі́дваць (пля́ны), паруша́ць пара́дак

2) даво́дзіць да вар’я́цтва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)