паруша́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
паруша́ю |
паруша́ем |
| 2-я ас. |
паруша́еш |
паруша́еце |
| 3-я ас. |
паруша́е |
паруша́юць |
| Прошлы час |
| м. |
паруша́ў |
паруша́лі |
| ж. |
паруша́ла |
| н. |
паруша́ла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
паруша́й |
паруша́йце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
паруша́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
паруша́ць несов. наруша́ть, попира́ть; возмуща́ть; см. пару́шыць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
паруша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да парушыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
пару́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак.
1. што. Перашкодзіць нармальнаму стану, развіццю чаго-н., перарваць.
П. маўчанне.
П. сон.
2. што. Не захаваць чаго-н., пераступіць што-н.
П. дагавор.
П. дысцыпліну.
П. граніцу (незаконна перайсці яе).
3. каго-што. Скрануць, разварушыць.
П. пчол.
П. яйкі ў птушыным гняздзе.
|| незак. паруша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. парушэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наруша́ть несов. паруша́ць;
наруша́ть зако́н паруша́ць зако́н;
наруша́ть грани́цу паруша́ць грані́цу;
наруша́ть обеща́ние паруша́ць абяца́нне;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бясчы́нстваваць, -твую, -твуеш, -твуе; -твуй; незак.
Сваволіць, буяніць, парушаць парадак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хуліга́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак.
Груба парушаць грамадскі парадак, займацца хуліганствам.
|| зак. нахуліга́ніць, -ню, -ніш, -ніць.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
паруша́цца несов., страд. наруша́ться; попира́ться; возмуща́ться; см. паруша́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абяца́нне, -я, мн. -і, -яў, н.
Добраахвотнае абавязацельства зрабіць што-н.
Выконваць абяцанні.
Парушаць а.
Узяць а. з каго-н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)