шальмава́нне н кніжн Ent¦éhrung f -, -en, Éhrabschneidung f - (паклёп)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
наклепа́тьII сов., разг. (на кого-л.) напаклёпнічаць, узве́сці паклёп, накляпа́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інсінуа́цыя
(лац. insinuatio = ліслівасць, падлашчванне)
злосная выдумка, паклёп з мэтай зняславіць каго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
кля́ўза
(ст.-польск. klauza, ад с.-лац. clausa)
ілжывая дробязная скарга, нагавор, паклёп.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
spotwarzać
незак. паклёпнічаць, узводзіць паклёп
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
szkalować
незак. паклёпнічаць; узводзіць паклёп
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
traduce [trəˈdju:s] v. fml паклёпнічаць, узво́дзіць паклёп; знеслаўля́ць, абнеслаўля́ць;
He was traduced by historians. Яго зняславілі гісторыкі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Зыз ’паклёп’ (тураў., КСТ). Верагодна, гукапераймальнае (параўн. зы́зкаць ’жужжэць’). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kalumnia
kalumni|a
ж. паклёп;
rzucać na kogo ~e — узводзіць на каго паклёп
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Намова ’нагавор, паклёп’ (Гарэц., Др.), ’падгавор’ (Яруш.), ’дагавор, згода’ (Сцяшк.), а таксама намоў ’нагавор’ (Нас., Гарэц., Бяльк.), на́мо́ўка ’паклёп’ (Нас., Гарэц.), на́маўка ’загавор, урокі’ (Нік., Оч.), ст.-бел. намова ’нагавор, падбухторванне, парада’, ’нарада суддзяў’ (Гарб.). Ад намовіцца ’згаварыцца, дамовіцца’, гл. мова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)