Кліку́н 1 ’начны стораж, які павінен пераклікацца з іншымі старажамі’ (Нас., Гарб.), той, хто заклікае на панскую працу’ (Нас.), ’загоншчык на паляванні’ (Нар. сл., Бяльк.). Гл. клікаць.
Кліку́н 2 ’адзін з відаў лебедзяў’ (ТСБМ). Да клікаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
канды́цыя
(лац. conditio = умова, патрабаванне)
норма, якасць, якім павінен адпавядаць той ці іншы тавар, матэрыял (напр. пасяўная к. насення).
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
дастасава́цца, ‑суюся, ‑суешся, ‑суецца; зак.
Прымяніцца, прыйсці ў адпаведнасць з чым‑н. Пасля нашай нарады .. [Апанас] павінен многае прадумаць і дастасавацца да тактыкі партыі. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
матывава́ць, ‑тывую, ‑тывуеш, ‑тывуе; зак. і незак., што.
Прывесці (прыводзіць) матывы, довады, якія тлумачаць, апраўдваюць якія‑н. дзеянні, ўчынкі. Настаўнік павінен, матываваць кожную ацэнку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
месі́я, ‑і, м.
Кніжн. У іудзейскай і хрысціянскай рэлігіі — пасланец бога, які павінен прыйсці на зямлю і выратаваць род чалавечы ад зла і пакут.
[Ад стараж.-яўр. mašī'ah — памазанік.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
няўда́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Не такі, які павінен быць, якога чакалі, якога хацелі. Няўдачнае асабістае жыццё. // Які суправаджаецца, канчаецца няўдачай. Няўдачны ўдзел у паляванні.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
філо́лаг, ‑а, м.
Спецыяліст у галіне філалогіі. Даследчык летапісаў павінен быць і філолагам і гісторыкам. «Полымя». // Разм. Студэнт філалагічнага факультэта ў вышэйшай навучальнай установе.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вінен 1 ’павінен’ (БРС, КТС, Яруш., Шат.), ст.-бел. виненъ (з XVI ст.). Запазычана з польск. winien (Карскі, Труды, 204).
Вінен 2 ’вінаваты’ (Янк. II). Укр. ви́нен, ви́ннен, польск. winien ’тс’, славац. vinen, ст.-слав. виньнъ. Да віна 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
musieć
musi|eć
незак. мусіць, быць павінным;
muszę zrobić — я павінен зрабіць;
muszę napisać — я павінен напісаць;
w tym musieć coś być — за гэтым нешта хаваецца; у гэтым нешта ёсць;
nie ~sz przychodzić — ты не павінен прыходзіць; можаш не прыходзіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
сабата́жнік, ‑а, м.
Той, хто займаецца сабатажам. Маргун павінен быў напісаць перадавы артыкул аб класавай барацьбе ў вёсцы, аб сабатажніках, якія шкодзілі калгаснаму будаўніцтву. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)