губі́ць, гублю, губіш, губіць;
1.
2. Зводзіць са свету, забіваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
губі́ць, гублю, губіш, губіць;
1.
2. Зводзіць са свету, забіваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
löschen
1.
1) тушы́ць, гасі́ць
2) прамака́ць (напісанае)
3)
4)
2.
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Пай 1 ’доля, якая ўносіцца ў капітал якога-н. таварыства кожным яго ўдзельнікам’ (
Пай 2 ’выбітае, вытаптанае месца (на лузе, у полі і інш.), паёваць ’талаваць,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
таўчы́, таўку́, таўчэ́ш, таўчэ́; таўчо́м, таўчаце́, таўку́ць; тоўк, таўкла́, -ло́; таўчы́; то́ўчаны;
1. што. Рабіць больш дробным, драбніць.
2. што. Размінаць таўкачом, робячы мяккім.
3. што. Ачышчаць таўкачом у ступе зерне ад шалупіння.
4. што. Біць, разбіваць шмат чаго
5. каго. Наносіць пабоі, збіваць (
6. што. Мяць,
Таўчы ваду ў ступе (
||
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Каці́ць, каціцца ’каціць, рухаць, перамяшчаць які-н. круглы прадмет, вымушаючы яго вярцецца’; ’перамяшчаць сілай цячэння, павеву ветру і пад.’; ’губіць,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Матлашы́ць, мотлошы́ты ’рваць на шматкі, прыводзіць у бязладны стан’, ’біць, дубасіць,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Няве́чыць ’калечыць, рабіць недзеяздольным, псаваць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ты́раць ‘цяжка працаваць’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Саранча́ ’насякомае падсямейства саранчовых, падобнае на коніка, якое вялікімі чародамі пралятае і
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ма́тка
1. (маці) Mútter
2. (самка жывёл, насякомых) Wéibchen
3.
1. (рваць на шматкі) zerréißen
2. (біць,
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)