зані́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад занізіць.

2. у знач. прым. Ніжэйшы за рэальныя паказчыкі чаго‑н., аб’ёму чаго‑н. Заніжаныя патрабаванне Заніжаная норма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Stúndensoll

n - i -s, - i -s

1) но́рма нагру́зкі (настаўніка)

2) пагадзі́нная но́рма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

norm

[nɔrm]

n.

но́рма f.; мадэ́ль f., узо́р -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Léistungsnorm

f -, -en вытво́рчая но́рма

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Verpflégungsnorm

f -, -en но́рма [катэго́рыя] забеспячэ́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stint​1 [stɪnt] n.

1. тэ́рмін слу́жбы

2. но́рма (працы), мяжа́, абмежава́нне;

without stint fml не шкаду́ючы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

norma

norm|a

ж.

1. норма;

~a pracy — норма выпрацоўкі;

ponad ~ę — звыш нормы;

2. стандарт;

~y moralne — маральныя стандарты

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мяжа́, -ы́, мн. ме́жы, меж, ж.

1. Вузкая палоска неўзаранай зямлі паміж двума палеткамі, участкамі, уладаннямі.

2. Пагранічная лінія паміж сумежнымі дзяржавамі; граніца.

3. перан. Норма, рубеж чаго-н. дазволенага, магчымага.

Ні ў выказваннях, ні ва ўчынках ён не дазваляў сабе пераходзіць мяжы прыстойнасці.

|| прым. межавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нармі́раваць нармірава́ць

(ад норма)

уводзіць, устанаўліваць нормы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Kapitálrentabilität

f - фін. но́рма аку́пнасці капіта́ла

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)