Твой ’уласцівы табе, належна табе’, перан. ’муж, каханы’ (ТСБМ), ’уласцівы, належны табе’ (Нас., Бяльк., Ласт., Некр. і Байк., ТС), тву͡ой ’тс’ (Федар. 4, Вруб.), ст.-бел.твои ’тс’, сюды ж тво́йскі ’уласцівы, належны табе’, ’па-твойму’. Укр.твій, рус.твой, польск.twój, н.-луж.twój, в.-луж.twój, палаб.tüj, чэш.tvůj, славац.tvoj, славен.tvój, серб.-харв.тво̑ј, балг.твой, макед.твој, ст.-слав.твои. З прасл.*tvojь, звязанага з *ty ’ты’ (гл. ты) і роднаснага да ст.-інд.tvaḥ ’твой’, авест.θwa‑, грэч.σός (*tvos), лац.tuus (< tovos), прус.twais ’тс’, і ўрэшце ўзыходзіць да і.-е.*tu̯o‑ (Фасмер, 4, 33; ЕСУМ, 5, 532–533; Брукнер, 587; ESSJ SG, 2, 704).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
worthy[ˈwɜ:ði]adj.
1. ва́рты, дасто́йны;
He’s worthy of praise. Ён заслугоўвае пахвалы.
2. паважа́ны, го́дны
3. адпаве́дны, нале́жны;
words worthy of the occasion сло́вы якра́з для гэ́тага вы́падку
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
zúständig
a (пры)нале́жны (да чаго-н.)
2) кампетэ́нтны
3) юрыд. падсу́дны
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
órdnungsgemäß
1.
aнале́жны, адпаве́дны
2.
adv па пара́дку, па пра́вілу, пра́вільна
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Варт, варта ’адпаведны, каштоўны, належны і да т. п.’ (Сцяшк. МГ); ’каштуе, заслугоўвае’ (Шат., Гарэц.); ’годны’ (Яруш., Булг.). У тым самым сэнсе ўжываецца і ва́рта ’належыць; трэба’ (КЭС, лаг.; БРС, Гарэц., Шпіл., Мядзв., Касп., Шат., Нас., Бяльк.). Укр.варт, ва́рто. З польск.warto, wart (nie wart). Параўн. ва́рты (Кюнэ, Poln., 113).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рэгуліро́ўка, рэгуля́цыяж
1. Regulíerung f -, Régelung f -, Régeln n -s;
рэгуліро́ўка (ву́лічнага) ру́ху Verkéhrsregelung f -;
2. (прывядзенне ў належны стан) Régelung f -; Erlédigung f -; Beréinigung f -
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
pássend
1.
aнале́жны, прыда́тны, які́ падыхо́дзіць [пасу́е]
ein gut ~er Ánzug — до́бра пашы́ты кася́рм
zu ~er Zeit — у нале́жны час
2.
adv нале́жным чы́нам
~ máchen — падганя́ць (вопратку і г.д.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Нязго́ршы ’някепскі’ (Сцяц., Касп.), ’належны, добры’ (Сцяшк. Сл.), сюды ж нязго́рш (нізгорш) ’нядрэнна’ (Сцяшк. Сл.; мін., Жыв. сл., Сл. ЦРБ). Да горш(ы), пачатковы комплекс няз‑ < не + з са спалучэння не з горшых ’не самы дрэнны’, параўн. тлумачэнне Каспяровіча ’не из худших’ (там жа). Магчыма, таксама непасрэднае ўтварэнне ад зго́ршыць ’разбэсціць, сапсаваць маральна’, зго́ршаны ’разбэшчаны’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мізарне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.
1. Худнець, чэзнуць; траціць належны выгляд. Вельмі ж ужо гаравала дачка. На вачах мізарнела і сохла.Сачанка.Станіслаў не прыязджаў у лес, і Галя.. неяк мізарнела.Сабаленка.
2.Разм. Рабіцца меншым, менш значным. Шынка найболей прыйшлася даспадобы «валачобнікам» і на вачах мізарнела ў сваіх памерах.Колас.
3.перан. Станавіцца нікчэмным, пустым.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упара́дкавацца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.
1. Навесці ў сябе належны парадак, справіцца з чым‑н., ухадзіцца. [Бацька:] — Дык ты [сын] едзь... але пачакай: з’ездзіш па клункі .. Упарадкуйся тут. Бо не будзе чакаць ярына: авёс жа трэба сеяць.Баранавых.// Пайсці на лад, наладзіцца. Жыццё горада паступова ўпарадкавалася.
2. Стаць добраўпарадкаваным. Разросся горад над Пінай, паглынуў ваколіцы і ўпарадкаваўся, папрыгажэў.В. Вольскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)