Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заме́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
1. Знак, след, зроблены на чым‑н.; метка. Зрабіць заметку на дрэве.
2. Кароткае пісьмовае ці друкаванае паведамленне аб чым‑н. На стале ляжаў макет «баявога лістка», запоўненага невялічкімі заметкамі.Лобан.
•••
Браць (узяць) на заметкугл. браць.
На заметцыўкаго — на ўліку, пад наглядам. На заметцы ў царскіх улад быў прысяжны павераны Кліменцій Зан.Г. Кісялёў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адзна́каж
1. (метка, знак) Zéichen n -s, -, Kénnzeichen n;
2. (прыкмета) Mérkmal n -s, -e;
3. (ступень ведаў) Zensúr f -, -en, Nóte f -, -n;
ста́віць адзна́куéine Nóte geben*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
tag1[tæg]n.
1. бі́рка, ме́тка; этыке́тка, ярлы́к, ярлычо́к;
a name tag імянны́ знак;
a price tag цэ́ннік
2. сло́ва або́ фра́за, яка́я далуча́ецца да ска́за для эмфа́зы;
a tag question пыта́нне з граматы́чным дада́ткам
3. збі́тая фра́за, цыта́та;
Latin tags лаці́нскія крыла́тыя сло́вы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
notch
[nɑ:tʃ]1.
n.
1) знак -у m.; ме́тка, засе́чка, зару́бка f.; зару́біна f.
2) цясьні́на f. (паміж гара́мі), перава́л -у m.
3) ступе́нь f., узро́вень -ўню m.
2.
v.
засяка́ць (ме́ткі, зна́кі), рабіць зару́бкі
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Málzeichen
I
n -s, -
1) радзі́мка, радзі́мы знак
2) знак, ме́тка, рубе́ц
II
n -s, - знак мно́жання
III
n -s, - мемарыя́льнае збудава́нне, мемарыя́л (помнік і г.д.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Рубе́ж ’мяжа чаго-небудзь або паміж чым-небудзь’, ’дзяржаўная мяжа’, ’лінія абаронных збудаванняў’ (ТСБМ), ’кант, грань’ (Гарэц.), рубѣжъ ’граніца’ (Шымк. Собр.). Укр.рубі́ж ’край, мяжа; засечка’, рус.рубе́ж ’рубеж’, балг.ръбе́ж ’мяжа, мяжа паміж палямі’. Стараж.-рус.рубежъ ’засечка; знак мяжы’ (Сразн., 3, 179). З прасл.*rǫbežь ’метка, засечка’, вытворнага з суфіксам ‑ežь > ад *rǫbati, *rǫbiti ’сячы’ (гл. рубаць, рубіць) (БЕР, 6, 361; Чарных, 2, 125). Паводле Якабсона, рубеж ёсць царкоўнаславянская форма ў адносінах да рубёж ’высяканне лесу’ (Трубачоў-Фасмер, 3, 510).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тра́піць, -плю, -піш, -піць; зак.
1. Пацэліць у што-н., метка кінуўшы, стрэліўшы.
Т. у цэль.
2. Увайсці, пранікнуць куды-н., знайсці тое, што шукаў.
Кароткім шляхам т. туды, дзе чакалі.
3. Апынуцца ў якіх-н. умовах, абставінах (звычайна неспрыяльных).
Т. у непрыемнае становішча.
4. Аказацца дзе-н. у патрэбны момант, апынуцца дзе-н.
Т. на вяселле.
5. Знянацку наступіць на што-н., уступіць у што-н.
Т. нагой у лужыну.
6. Папасці, надарыцца.
Яму трапіла ў рукі цікавая кніга.
◊
Трапіць на кручоккаму, чый, да каго (разм.) — даць сябе падмануць, ашукаць, папасціся ў чым-н.
Трапіць на языккаму (разм.) — стаць прадметам гутаркі, абгавораў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)