жамчу́жніца, ‑ы, ж.

Малюск, у ракавіне якога ўтвараецца жэмчуг. Калі ў ракавіну цёмную жамчужніцы Упадзе пясчынка хоць адна, — Жэмчугам патроху робіцца яна. Багдановіч. // Ракавіна малюска. Спусціўшыся на дно, ныральшчыкі збіралі ракавіны-жамчужніцы. Матрунёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сліма́к, ‑а, м.

1. Малюск, які мае ракавіну і рухаецца вельмі марудна. [Мядзведзіца] пераварочвала старыя, трухлявыя калоды.. і ў чорнай вільготнай глебе заўсёды знаходзіла пад імі мноства тлустых лічынак, чарвей і слімакоў. В. Вольскі. // Малюск, амаль пазбаўлены ракавіны; слізняк. Корміцца язь насякомымі і іх лічынкамі, рознымі чарвякамі, слімакамі і водарасцямі. Матрунёнак.

2. Разм. зневаж. Пра бязвольнага, бесхарактарнага чалавека. [Маці:] — Бацька кажа — [Юрка] проста нікчэмны, слімак. Карпаў. [Сцяпан] лаяў сябе: баязлівец, слімак; папракаў: так ніколі нічога не даб’ешся, — але саўладаць з прыкрай кволасцю не мог. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mięczak

м.

1. малюск (Mollusca);

2. перан. пагард. разлезлік, плюгавец

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

малакало́гія

(ад гр. malakion = малюск + -логія)

раздзел заалогіі, які вывучае малюскаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

bivalve

[ˈbaɪvælv]

1.

n.

1) двухство́рны малю́ск

2) насе́нны стручо́к (як гаро́х)

2.

adj.

двухство́ркавы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cockle [ˈkɒkl] n.

1. ядо́мы/прыда́тны для яды́ малю́ск

2. ра́кавіна малю́ска

warm/delight/cheer/rejoice the cockles of one’s heart ра́даваць сэ́рца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Скра́жка ‘створка ракавіны малюска’, ‘малюск’ (Ян.). Укр. палеск. скра́жка, скра́шка ‘тс’. Цьмянае слова; магчыма, ад гукапераймальнага скро́гаць (гл. скрэгаць) з суф. ‑j‑ і ‑k(a) і падаўжэннем галоснага ў назоўніку, з мяркуемым значэннем ‘тое, што скрэгае, храбусціць’. Магчыма, старажытнае ўтварэнне.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

анадо́нта

(н.-лац. anodonta)

прэснаводны малюск класа двухстворкавых, пашыраны ў Еўразіі, Амерыцы; бяззубка.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

іо́льдыя

(н.-лац. yoldia)

марскі малюск класа двухстворкавых; жыве на мяккіх ілістых грунтах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кліёна

(н.-лац. clione)

марскі крылаты малюск; служыць ежай рыбам, некаторым бяззубым кітам.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)