дамаро́слы, -ая, -ае.

1. Вырашчаны дома, у сваёй гаспадарцы.

Д. тытунь.

2. перан. Пасрэдны, невысокай вартасці; які навучыўся чаму-н. саматугам.

Д. майстар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бляха́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар, які вырабляе рэчы з бляхі (у 1 знач.) або крые бляхаю дах.

|| прым. бляха́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разьбя́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Майстар па мастацкай разьбе (у 2 знач.).

2. Скульптар (уст.).

|| прым. разьбя́рскі, -ая, -ае.

Разьбярскае майстэрства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

стальма́х, -а́, мн. -і́, -о́ў і стэ́льмах, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар, які робіць калёсы, сані.

|| прым. стальма́шны, -ая, -ае.

Стальмашнае рамяство.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

ткач, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Майстар, рабочы, які вырабляе тканіну на ткацкім станку.

|| ж. ткачы́ха, -і, ДМы́се, мн. -і, -чы́х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

цырава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто займаецца цыраваннем; майстар па цыраванні.

|| ж. цырава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. цырава́льшчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

Wffenschmied

m -(e)s, -e ма́йстар збро́і, збро́йны ма́йстар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

silversmith

[ˈsɪlvərsmɪӨ]

n.

ма́йстар срэ́бных рэ́чаў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

закро́йшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Майстар па закроі матэрыялу для шыцця адзення.

|| ж. закро́йшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. закро́йшчыцкі, -ая, -ае (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

бо́ндар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Майстар па вырабе драўлянага посуду (бочак, дзежак, цэбраў і пад.).

Гэта вёска славіцца бондарамі.

|| прым. бо́ндарскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)