Вярбі́шнік ’кізляк, наумбургія гронкакветкавая, Naumburgia thyrsiflora (L.) Rchb.’ (маг., Кіс.); ’звычайная лазаніца, Lysimachia vulgaris L.’ (маг., Кіс.), рус. верби́шник ’дзіванна звычайная, Verbascum thapsus L.’ Да вярба́ (гл.). Лексема ўтворана пры дапамозе суф. ‑іш‑нік. Магчыма, гэта запазычанне з рус. мовы.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Е́льніца ’Abies Dietr. — alba Mill, піхта белая’ (Кіс.), да ёлка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Клевяшчы́ца ’клевяшчына няпэўная, Cnidium dubium Thele’ (Кіс., Дэмб. 1). Гл. клевяшчына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Курга́нік ’сон раскрыты, Pulsatilla poteris L.’ (Кіс.). Да курган3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лісяк дзіванна звычайная, Verbascum thapsus L.’ (маг., Кіс.). Да лісік (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Бэз ’бэз, Syringa vulgaris’ (Нас., Касп., Шат., БРС, Сцяшк. МГ, Гарэц., Янк. I, Кіс., Лысенка, ССП, Бесар., Бяльк.); бэз ’бузіна, Sambucus (nigra, racemosa) L.’ (Кіс., Яруш.), бэ́за (Нас., Гарэц., Кіс.), бе́заўе ’месца, якое зарасло бузіннікам’ (Яшкін). Укр. без, бе́зя ’тс’, рус. дыял. бе́за. З польск. bez ’тс’ (< прасл. *bъzъ; гл. Бернекер, 111; Слаўскі, 1, 30–31). Кюнэ, Poln., 44. Усх.-слав. форма — боз. Гл. яшчэ бэзг, бэзд, бэст. Можа, сюды і бэж ’язмін’ (Бяльк.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вало́шка ’васілёк сіні, Centaurea cyanus L.’ (Кіс., БРС, КЭС, Гарэц., Маш., Яруш., Шпіл.), валашок ’канюшына лугавая, Trifolium pratense L.’ (Кіс.), валожка ’васілёк’ (БРС, Шн., 3). Рус. волошки, укр. волошки. Да валах — старой назвы раманскіх народаў (Фасмер, 1, 345; Март., Лекс. взаим., 79–80).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Канва́лія ’ландыш майскі, Canvalia majalis L.’ (Сцяшк.; маст., шальч. Сл. паўн.-зах.; свісл. Шатал.; він. Кіс., Інстр. II); камвалея лесавая (гродз. Кіс.). З польск. konwalia ’тс’, якое з с.-лац. (lilium) convallium < лац. convallis ’даліна, якую акаляюць горы’ (Слаўскі, 2, 442–443).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сухадрэ́ўка, сухадрэ́ўца ’бружмель, Lonicera xylosteum L.’ (Кіс., Расл. св.). Да сухі (паводле ўласцівасцей драўніны) і дрэва (гл.); параўн. сухадрэ́віна ’засохлае на карані дрэва’ (ТСБМ), іншую зафіксаваную назву расліны дрэва сухое (гродз., Кіс.) у якасці батанічнага тэрміна з польск. suchodrzewka, suche drzewko ’бружмель’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ахла ’крываўнік’ (Кіс.). Скажоная лацінская назва расліны Achillea millefolium L. Гл. ахелей.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)