Кіч ’купіна’ (Касп., Шн.). Да куча2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

нагрува́шчванне н

1. (дзеянне) uftürmen n -s, ufhäufen n -s;

2. (куча) ufhäufung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

cumulation

[,kju:mjəˈleɪʃən]

n.

1) награма́джваньне, нагрува́шчваньне, назапа́шваньне, зьбіра́ньне n.

2) ку́ча, ма́са f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Klmpatsch

m -s пагардл., груб. ку́ча, гру́да (зваленая ў беспарадку)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Лоўж, лоўш ’галлё, скінутае ў кучу’, ’куча галля’ (Бяльк., Некр., Шат., Янк. 2, ТСБМ; Сл. ПЗБ; староб., Мат. дыял. канф.; кліч., Маладосць, 6, 1975), ц.-палес. ловж, лёўж, ливж, лимж, ломж, ломж, лож, лемж ’тс’ (ЛАПП, Бел.-укр. ізал.), лоўжкуча ўвогуле’ (Янк. 2; ст.-дар., Нар. сл.), ’куча бруднай бялізны’, ’вялікая колькасць чаго-небудзь’, ’рэчы, складзеныя ў пэўным парадку’, ’рыззё’ (Сл. ПЗБ), віц. лоўжа ’курган’ (Яшк.). Старажытны літуанізм (Арашонкава і інш., БЛ, 3, 30), параўн. літ. láužasкуча галля’ (Урбуціс, Baltistica, 5, 64; Толстой, Лекс. балтызмы, 48; Непакупны, Связи, 187; Чарапанава, Бел.-рус. ізал., 123). Гл. таксама лаўж ’тс’. Сюды ж лоўжышча ’беспарадак’ (лаг., Сл. ПЗБ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

со́рный

1. для сме́цця;

со́рная ку́ча сме́тнік;

со́рный я́щик скры́нка для сме́цця;

2. / со́рная трава́, со́рное расте́ние пустазе́лле;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

pile1 [paɪl] n.

1. ку́ча, гру́да;

a pile of sand ку́ча пяску́;

a pile of books стос кніг;

We put the newspapers in piles on the floor. Мы паклалі газеты стосамі на падлозе.

2. звыч. pl. piles мно́га, шмат;

piles of work мно́га рабо́ты

make a pile нажы́ць ку́чу гро́шай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Ламі́шчакуча галля’, ’вогнішча’, ’месца, дзе гарэў агонь’ (мядз., Нар. сл.). Да лом (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

eyesore

[ˈaɪsɔr]

n.

не́шта, што рэ́жа во́ка, на што непрые́мна глядзе́ць (напр., ку́ча сьмяцьця́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Ку́чка1 ’загарадка для курэй, качак’ (ТС, Нар. лекс., Дразд.), ’катух’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. кучка2.

Ку́чка2 ’невялікая хата’ (ТС). Гл. куча2.

Ку́чка3 ’падпечак’ (Мат. Гом., Шатал., Шушк.). Да кучка2 (гл.).

Ку́чка4 ’малая ўкладка снапоў’ (Зн. дыс., ДАБМ). Да куча1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)