тра́са, -ы, мн. -ы, трас, ж.

1. Лінія на карце або на зямной паверхні, якая намячае кірунак чаго-н.

Т. трубаправода.

2. Дарога, шлях.

Аўтамабільная т.

Паветраная т.

3. След, які пакідае за сабой трасіруючая куля, снарад і пад.

Т. ракеты.

|| прым. тра́савы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрыўны́ в разн. знач. разрывно́й;

~на́я ку́ля — разрывна́я пу́ля;

~на́я нагру́зка — разрывна́я нагру́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

свінцо́вы в разн. знач. свинцо́вый;

~вая ку́ля — свинцо́вая пу́ля;

с. пагля́д — свинцо́вый взгляд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрывно́й в разн. знач. разрыўны́;

разрывна́я длина́ техн. разрыўна́я даўжыня́;

разрывна́я пу́ля разрыўна́я ку́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шально́й разг. шалёны, ашале́лы, утрапёны;

◊

шальна́я пу́ля шалёная ку́ля;

шальны́е де́ньги шалёныя (дурны́я) гро́шы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

булі́т

(англ. bullet = куля)

штрафны ўдар з ходу па варотах праціўніка пры гульні ў хакей з шайбай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дум-ду́м

(інд. Dum-Dum = назва прадмесця Калькуты)

разрыўная куля з крыжападобным надрэзам, якая наносіць цяжкія раненні.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Трайну́ць — пры гульні “ў куля” кароткую палачку — куль — падкінуць уверх і двойчы ўдарыць, за што залічваецца тры ачкі (Юрч. Вытв.). Магчыма, балтызм, параўн. літ. trẽjinti ’траіць, павялічваць у тры разы’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

закрану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак.

1. каго-што. Даткнуцца да каго-, чаго-н. пры руху.

Куля закранула косць.

З. самалюбства (перан.).

2. перан., што. Пры размове, гутарцы спыніцца на чым-н., звярнуць увагу на што-н.

З. балючае пытанне.

|| незак. закрана́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

трасси́рующий

1. прич., спец. які́ (што) трасі́руе;

2. прил. воен. трасі́руючы;

трасси́рующая пу́ля трасі́руючая ку́ля.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)