перабіва́цца несов.

1. (ломаться от удара) перела́мываться;

2. разг. (преодолевать нужду) перебива́ться;

1, 2 см. перабі́цца 2, 3;

3. страд. перебива́ться; перекола́чиваться; перешиба́ться; перегора́живаться; прерыва́ться; см. перабіва́ць;

◊ п. з хле́ба на квас — перебива́ться с хле́ба на квас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Ква́снік ’хвошч’, ’варыва з расолу і круп’ (ТС), ’страва з хлебнага квасу і сушаных грыбоў’ (Сцяшк. Сл.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

żur, ~u

м. кул. суп (поліўка) на квасе, квас (рэдкая страва)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хле́бный

1. (относящийся к печёному хлебу) хле́бны;

хле́бный квас хле́бны квас;

хле́бная лопа́та хле́бная лапа́та;

2. (относящийся к зерну) збо́жжавы;

хле́бный э́кспорт э́кспарт збо́жжа;

3. (обильный хлебом) хле́бны; (урожайный) ураджа́йны;

хле́бный год хле́бны (ураджа́йны) год;

4. перен., разг. хле́бны;

хле́бная до́лжность хле́бная паса́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бурачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да буракоў. Бурачны ліст. Бурачныя цыбуры. // Прыгатаваны з буракоў, з буракамі. Бурачны квас.

2. Лілова-чырвоны, колеру чырвоных буракоў, бурачковы. Промень на захадзе з чырвона-палаючага рабіўся бурачным. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кадка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

Невялікая кадзь; кадушка. Дубовы ліст, і хрэн, і кроп кладуць з гуркамі ў кадкі. Вялюгін. І [Маці] лічыць дні, Каб хутчэй дачакацца, Хлебны квас прыгатуе ў ліпавай кадцы. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цадзіць дзеяслоў | незакончанае трыванне

  1. Прапускаць вадкасць праз цадзілку, сіта і пад. для ачысткі.

    • Ц. малако.

  2. Ліць павольна праз вузкае горла, адтуліну.

    • Ц. квас у шклянку.

  3. Павольна піць, цягнуць праз зубы.

    • Ц. напітак праз саломінку.

  4. пераноснае значэнне: Гаварыць павольна праз зубы (размоўнае).

    • Ён не гаварыў, а цадзіў словы праз зубы.

|| назоўнік: цаджэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

кізілавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да кізілу. Кізілавы ліст. Кізілавае дрэва. // Прыгатаваны з кізілу; з кізілам. Кізілавае варэнне. Кізілавы квас.

2. у знач. наз. кізілавыя, ‑ых. Сямейства двухдольных раслін, да якога адносіцца кізіл і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стаялы, ‑ая, ‑ае.

Не праточны. Каля стаялых азярын засвяціліся залацістыя шарыкі вербалозу. Даніленка. // Які страціў свежасць ад працяглай і доўгай нерухомасці. Стаялы квас. / у вобразным ужыв. [Творчая думка] Не хоча спыніцца ў стаялай вадзе, хоць там і люструюцца зоры. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Квасо́ўка ’кіслы крупнік’ (ТС, Ян., Вешт., Мат. Гом., З нар. сл., Сцяц., Бел. нар. сл.), ’кампот’ (Сцяшк. Сл.), ’страва з круп і сушанай садавіны’ (Нар. словатв.). Да квас (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)