цура́, ‑ы, ж.

Страва з пакрышанага ў квас або ў ваду хлеба з соллю, цыбуляй, а часам з алеем; рулі. Самі ж камунары харчаваліся.. цурой ды аўсяным кісялём. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Квасі́ны ’асадкі ад кваса’ (Нас., Сцяц., Бел. нар. сл.), ’печыва з вотруб’я’ (Нік. Очерки). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

суха́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да сухароў, з’яўляецца сухаром. Сухарныя вырабы. // Зроблены з сухароў, з сухарамі. Сухарны квас. Сухарны пудынг. // Звязаны з захоўваннем, вырабам і пад. сухароў. Сухарныя мяшэчкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кваслі́на ’вада, у якой рашчыняецца вотруб’е на кісель’ (Вешт.), ’абрызглае малако’ (ТС). Кантамінацыя квас (гл.) і кіслы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пасціла́, ‑ы, ж.

Кандытарскі выраб, прыгатаваны збіваннем фруктова-ягаднага пюрэ з цукрам і яечнымі бялкамі. Мы пілі чай з варэннем, прыгатаваным з нейкіх чырвоных ягад, елі пасцілу, пілі смачны квас. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перабіва́цца несов.

1. (ломаться от удара) перела́мываться;

2. разг. (преодолевать нужду) перебива́ться;

1, 2 см. перабі́цца 2, 3;

3. страд. перебива́ться; перекола́чиваться; перешиба́ться; перегора́живаться; прерыва́ться; см. перабіва́ць;

◊ п. з хле́ба на квас — перебива́ться с хле́ба на квас

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

◎ Ква́снік ’хвошч’, ’варыва з расолу і круп’ (ТС), ’страва з хлебнага квасу і сушаных грыбоў’ (Сцяшк. Сл.). Гл. квас.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

żur, ~u

м. кул. суп (поліўка) на квасе, квас (рэдкая страва)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

хле́бный

1. (относящийся к печёному хлебу) хле́бны;

хле́бный квас хле́бны квас;

хле́бная лопа́та хле́бная лапа́та;

2. (относящийся к зерну) збо́жжавы;

хле́бный э́кспорт э́кспарт збо́жжа;

3. (обильный хлебом) хле́бны; (урожайный) ураджа́йны;

хле́бный год хле́бны (ураджа́йны) год;

4. перен., разг. хле́бны;

хле́бная до́лжность хле́бная паса́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

бура́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да буракоў. Бурачны ліст. Бурачныя цыбуры. // Прыгатаваны з буракоў, з буракамі. Бурачны квас.

2. Лілова-чырвоны, колеру чырвоных буракоў, бурачковы. Промень на захадзе з чырвона-палаючага рабіўся бурачным. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)