Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
пані́ч, ‑а, м.
1. Сын пана; малады пан. Даўно схавалі ў склепе пана, паніч стаў за гаспадара.Дубоўка.
2.Разм. Спешчаны чалавек; беларучка. — Збераце камсамольскі сход.. Каго-каго, а разбэшчаных панічоў трэба караць.Карпаў.
3.толькімн. (панічы́, ‑о́ў). Абл. Тое, што і павой. Па-ранейшаму цвілі пад вокнамі чырвоныя вяргіні, высокія панічы.Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bestráfen
vt (für A, wegen G) кара́ць, штрафава́ць (за што-н.)
mit dem Tóde ~ — пакара́ць сме́рцю
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
scourge
[skɜ:rdʒ]1.
n.
1) бізу́н -а́m., пу́га f
2) ка́ра f.
3) Figur. напа́сьць, бяда́f.
2.
v.t.
кара́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
penalize
[ˈpi:nəlaɪz]
v.
1) кара́цца зако́нам, быць кара́ным зако́нам; прызна́ць кара́льным зако́нам
2) кара́ць; штрафава́ць (у гульні́ за парушэ́ньне пра́вілаў гульні́)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ругава́ць ’турбаваць, крануць, паварушыць (саркастычна)’ (маладз., Янк. Мат.). З польск.rugować ’высылаць, караць вінаватых’ < rug ’высылка, пакаранне вінаватых’, запазычана з гарадскога нямецкага права, дзе Rüge ’вымова’, rügen ’вымаўляць, рабіць вымову’ (Брукнер, 468). У якасці зыходных формаў падаюць с.-в.-ням.rüggen, rucken, rücken (Нававейскі, Zapożyczenia, 261). Сюды ж ст.-бел.рукгованъе ’высяленне’ (Ст.-бел. лексікон).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Карта́к ’мужчына без рук’ (Жд. 3). Калі да A-örfa/ro(запазычанне з польскай мовы), тады сюды ж польск.karcić ’біць, караць’, балг.къртя ’вырываю, аддзяляю’, серб.-харв.кртипі ’мучыць, ламаць, крышыць’ (прасл.къгий). Апафапічны варыянт ког(ъ (гл. кароткі). Бел.картак зыходзіць да *kbrtakъ з суфіксам ‑akъ, які рэгулярна дае вытворныя са значэннем дэвербіяльных Nomina agentis (SP, 1, 90).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пелесава́ць ’жорстка цялесна караць плёткаю, сячы бічом; вытоптваць луг, пасеў (аб конях, каровах)’ (Нас.). Да пяля́сы (гл.), што часцей выступае ў прыставачных утварэннях, гл. перапялёсы ’з папярочнымі палосамі’. Нельга выключыць кантамінацыю з паласава́ць ’біць вяроўкай ці бічом’ (гл.) і пяле́жыць, пяле́гаваць ’біць, праводзячы поласы’. Суадносіны ‑еле‑/‑ала‑, як пелеска́ць/паласка́ць (Нас.). Паводле Карскага (1, 253), узнікла ў выніку т. зв. III поўнагалосся з усх.-слав. ⁺pol̃s‑ пад уплывам пелесне́ць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
discipline
[ˈdɪsəplɪn]1.
n.
1) дысцыплі́на f., самакантро́ль -ю m.; пара́дак -ку m.
2) дысцыплі́на f., галі́на ве́ды
2.
v.t.
1) дысцыплінава́ць
2) прывуча́ць да паслухмя́насьці
3) кара́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)