кара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што і без дап.

Падвяргаць пакаранню каго-н.

К. за злачынства.

|| зак. пакара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кара́ю кара́ем
2-я ас. кара́еш кара́еце
3-я ас. кара́е кара́юць
Прошлы час
м. кара́ў кара́лі
ж. кара́ла
н. кара́ла
Загадны лад
2-я ас. кара́й кара́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кара́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кара́ць несов. нака́зывать, кара́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што і без дап.

Падвяргаць пакаранню, кары. Караць па закону. Караць здраднікаў. □ Караюць баязліўцаў смерцю — Такі закон, закон вайны. Бачыла. // Асуджаць, дакараць. Сягоння я ў душы сябе караю, Чаму я без цябе, чаму адзін. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пакара́ць¹ гл. караць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кара́ть несов. кара́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ка́рны, -ая, -ае.

Які мае сваёй мэтай караць каго-н.

Карныя меры.

К. атрад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

гільяцінава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; зак. і незак., каго.

Пакараць (караць) на гільяціне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нака́зывать​I несов. кара́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад караць.

2. Дзеепрысл. незак. ад караць.

•••

Караючая рука гл. рука.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)