штаб-афіцэ́р, ‑а, м.

Да рэвалюцыі — у рускай і некаторых іншаземных арміях — старшы афіцэрскі чын (палкоўнік, падпалкоўнік, маёр, капітан 1‑га рангу, капітан 2‑га рангу). // Асоба, якая мела такі чын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безалкаго́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не змяшчае ў сабе алкаголю. Безалкагольны капітан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

светлаву́сы, ‑ая, ‑ае.

Са светлымі вусамі. У аддзяленні Віцем заняўся пажылы светлавусы капітан. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

komandor

м.

1. камандор;

2. капітан першага рангу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

captain

[ˈkæptən]

1.

n.

1) капіта́н -а m. (карабля́)

2) капіта́н -а m. (у во́йску)

3) правады́р -а́ m.; палкаво́дзец -ца m.

4) Sport капіта́н -а m. (дружы́ны, кама́нды)

2.

v.t.

кірава́ць, кама́ндаваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Korvettenkapitän

[-'vεt-]

m -s, -e капіта́н 3-га ра́нгу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

captain [ˈkæptɪn]n.

1. капіта́н

2. AmE шэф паліцэ́йскага ўча́стка; ста́ршы, гало́ўны нача́льнік;

captains of industry прамысло́выя магна́ты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Капля́р — сапсаванае капрал (Мал.), якое, відавочна, праз польск. мову запазычана з франц. caporal або ням. Kaporal — абодва з італ. caporale с саро ’галава’, мн. лік сарога; параўн. таксама і с.-лац. caporalis ’капітан’ (Слаўскі, 2, 59).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пла́ванне, -я, н.

1. гл. плаваць.

2. Перамяшчэнне па паверхні вады, уменне, здольнасць так перамяшчацца.

Школа плавання.

Займацца плаваннем.

Падводнае п.

Сінхроннае п. (від спорту).

3. Перамяшчэнне на судне ці іншым плывучым сродку, рэйс па водным шляху.

Капітан далёкага плавання.

Хадзіць у п. (плаваць на судне, служачы, працуючы на ім).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

задо́рнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць задорнага. — А вось мы праверым, ці так гэта, — з уяўнай задорнасцю сказаў капітан. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)